அத்துவான நினைவுகள்

முந்தைய நாளின் ஈரத்தோடு
ஒத்தையடிப்பாதையை மறித்துக்கொண்டு
படுத்திருக்கும் ஆழ்வார் நாயக்கர் பம்புசெட்டு வாய்க்கால்.


நசநசக்கும் வியர்வையோடு
நினைவுகளைப் பின்னிழுத்துக்கொண்டு
ஊர்தேடி முன்நகரும்
ஆளில்லா ஒத்தையடிப்பாதை.


ஒன்றையொன்று விரட்டிப் பிடிக்கும்
வால்விடைத்த அணில்களுக்கு
மதியமென்ன, மொட்டைக்கிணறும் என்ன?


அதட்ட ஆளில்லா எருமைகள்
கதிர் முற்றிய பிஞ்சை நுழைந்து
கம்மங்கருதை அவக்கு அவக்கென அத்துமீறும்போது
சாணிவாசம் மாறாத தாவணியில்
வெயிலில் நனைந்து
தகித்துக்கிடந்தது முதல் இறுக்கம்.


நாங்களிருவரும் நல்லமேய்ப்பார்கள்.
அத்துவான வெயிலின் காடெங்கும்
சிதறிக் கிடக்கிறது நினைவுகளின் வெக்கை..