கெட்டவார்த்தைகளாலும் இதழ் விரியும் ஃபாண்டசிப்பூக்கள்

விடுமுறைநாட்களை தேடிக்காத்திருக்கும் அவர்களுக்காக ஊரின் பொப்துப்பிரதேசங்கள் பல காத்திருப்பது தெரியுமா?. பொட்டல்கள், குட்டிச்சுவர், ஆலமரம், பிள்ளையார் கோவில் கல்மண்டபம், கண்மாய்த் தண்ணீர் எல்லாமே குழந்தைகள்தங்கள் மேல் புரண்டு விளையாடத் திறந்துகிடக்கும். பொங்கல், பூஜை, கொடை தவிர்த்த நாட்களிலும், நேரங்களிலும்கோவில் பிரகாரங்கள் வெறிச்சோடிக்கிடப்பது இவர்களைத்தேடித்தான். மொட்டைப் பொட்டலில் பூவும், பிஞ்சும், காயும் கனியும், விளைந்து கிடப்பது விளையாட்டுக் காலங்களில் மட்டும் தான். நிற்கக்கூட இடமில்லாத சைக்கிள் ரிக்சாவில் குழுமியிருக்கிற அவர்களைப் பார்த்துக் கண்ணீர்வடிக்காத கவிதை இல்லை ஆனால் அந்த நகரும் புதருக்குள் இருந்து கொண்டு குதூகலாமாய் கத்திக்கொண்டு போகிற அவர்களிடம் இந்த தேசத்தின் காயங்களுக்கெல்லாவற்றிற்கும் மருந்திருக்கிறது. மறைந்த எழுத்தாளர் தணுஷ்கோடி ராமசாமி " கிராமத்து ஏழைச் சிறுவர்களுக்கென்று யாரும் விளையாட்டுப்பொருள் வாங்கித் தருவதில்லை. அதனால் அவர்கள் கண்ணில் காண்கிற எல்லாவற்றையுமே விளையாட்டுப்பொருளாக மாற்றுகிறார்கள்". என்று தனது தோழர் நாவலில் குறிப்பிடுகிறார். இதையே UNICEF நிறுவணமும் தனது ஆய்வில் உறுதிசெய்கிறது. வண்னத்துப் பூச்சியின் இறகை பிய்த்துப் போடாத குழந்தைப்பருவம் இல்லையென்று சமயவேலின் கவிதை சொல்லுகிறது. சோளத்தட்டையின் நுணியில் மாட்டியிருக்கும் மயிராலான சுறுக்குக் கயிற்றில் மட்டிக்கொண்டுசாமியாடக்காத்திருக்கும் வேலியோரக்கரட்டாண்டி. இப்படிக் காமராஜும் கூட கவிதை செய்யலாம். விளையாட்டுப் பருவத்தை நினைவில் சுமந்தபடி. ஃபாண்டசிப்பூக்கள் பூக்கிற அனதப் பருவத்திலிருந்து தான் உலகமகா இலக்கியத்துக்கான, விதைகள் துளிர்க்கிறது. மாரிச்செல்வியின் வீட்டுக்கொல்லையில் பல கனவுமரங்கள் கிளைவிட்டுக்கிடக்கும், அதில் பூத்துக்கிடக்கிற பூவில் அதிகமாக விளையாட்டுப் பொருளும் கொஞ்சம் நெல்லுச்சோறும், ரொம்பவே கெட்டவார்த்தைகளும் கிடைக்கும். அவளை நாங்கள் " கேமராக்காரி " என்றுதான் கூப்பிடுவோம். ஆரம்பப்பள்ளியின் பதிவேட்டில் மட்டுமே அவளுக்கு மாரிச்செல்வியெனும் பெயர் இருக்கிறது அடுத்து கல்யாணப்பத்திரிகையில் தான் அவள் திரும்பப்பார்த்தாள். அவளை நாம் அடுத்த பதிவில் பார்ப்போம்.