மண்மாதிரிகள்.

மண்பாண்டங்கள் மண்ணிலிருந்து செய்ததுதான் என்பதைக் கண்டுபிடிக்க எட்டுக்கால் பூச்சிக்கு எத்தனைகால் எனத்தெரியும் ஞானம் போதும். பீங்கானும், கண்ணடிப்பொருள்களும் களி மண்ணிலிருந்து தான் உருவனதென்பதை அறியும்போது ஆச்சரியப்பட்டேன். கிமு 3000 ல் மண்பாண்டங்களில் எழுதப்பட்ட மெசபடோமிய ( ஜார்ஜ் புஷ்ஷின் ரணுவபூட்சு பட்டு அழைக்கழிகப்பட்ட இப்போதைய ஈராக் ) எழுத்துக்கள் தான் உலகின் முதல் வரிவடிவ எழுத்துக்களாம். ரொம்ப மக்கா இருக்கிற பையனைப் பார்த்து ' மண்ணு மாதிரி நிக்கெயெடா ' என்று ஆசிரியர்கள் சொல்லுவார்கள்.கொஞ்சம் சுட்டியா இருக்கிறவனைச் சுட்டிச் சொல்லும் போது ' அவம் பெறந்த மண்ணு அப்டி' என்றும் சொல்லுவதுண்டு.செழிச்சிருச்சி எனவும் தரிசாப் போயிருச்சி என்றும் எதிரும் புதிருமாக மனித வாழ்க்கையை தானே ஏற்கிறது. மண்ணை நம்பி மரமும், மரத்தை நம்பி உயிர்களும் வாழ்ந்திருக்க, குரோதம் செய்தவர் மீது புழுதிவாரி இறைப்பதுவும், மனிதாபிமானம் ஈரம் கசியும் மண்ணென்றும் தானே உயிர்களைத் தாங்கிக் கொள்ளும். பூமாதேவியப்போல பொறுமை சாலி என்கிற பாமரச்சொல்லை அகழ்வாரைத் தாங்கும் நிலம்போல என்று இகத்தின் சுக துக்கங்களின் ஏற்கும் பழிநிலமாகுகிறார் வள்லுவனாரும். மன்னாதி மன்னனும் மண்ணைக் கவ்வினான் வீழ்ந்தோரைக்குறிப்பதும், குப்புற விழுந்தாலும் மீசையில மண்ணொட்டாமப் பேசுவதும், என்ன தான் சேர்த்துவச்சாலும் ஒட்டுற மண்ணுதா ஒட்டும் ஈர்ப்பையும் பிடிப்பயுமாக இந்த மண்ணே எல்லாவற்றையும் எடுத்துகொள்கிறது. சொன்னாலும் தெரியாது மண்ணாளும் வித்தை என்று மேலிருந்து சொலவடை சொல்லுவார். ' மண்ணாரு ஆண்டா மனையாரு கண்டா ' என்று கீழிருந்தும் உழைக்கும் மக்ககள் பழமொழி சொல்லுவார். அதுபோலவே என்னைக் கருவுற்றிருக்கும் போது என் தாய் தெள்ளித்தின்ற மண்ணைத்தவிர பரந்த இப்பூவுலகில் எனதுமண் எது எனும் கவிதைச் கேள்விகள் வெறியோடு வெளியேறுகிறது புதைக்கவிடாமல் தடுக்கப்படும் ஒவ்வொரு அருந்ததிய சடலத்திடமிருந்தும். இருநூறு ஆண்டுகள் பறிகொடுத்த மண்ணை யார் யரோ கூறு போட்டுக் கொண்டார்கள்.யூதர்கள், டச்சுக்காரர்கள், பிரெஞ்சுக்காரர்கள், போர்த்துக்கீசியர்கள் இன்னும் எத்தனையோ. என் பெரியப்பா நினைவாக மும்பையில் உள்ள கல்லறைத் தோட்டத்துக்குப் போனபோது இவர்கள் எல்லோருக்கும் அழியாத அழகுவேலைப் பாடுகளோடு கூடிய கல்லறைகள் இருப்பதை பார்த்துவந்தேன். அங்கே 600 ஆண்டுகாலப் பழமைவய்ந்த கல்லறைகளும் இருக்கிறது. போர்த்துக்கீசியரைப் பார்த்து பொறாமைப்பட்டு, அவர்களைப் பின் தொடர்ந்து கள்ளிக்கோட்டை வந்த யூதர்கள் தான் முதன் முதலில் பீரங்கிகலையும் துப்பாக்கிகளையும் வைத்து கள்ளிக்கோட்டையைப் பிடித்தார்கள். அவர்களுக்கும் அப்போதைய திருவிதாங்கூர் மன்னனுக்குமிடையில் ஒரு ஒப்பந்தம் இருந்ததாம். தெருவில் வரும்போது பராக் சொல்லுவது முதல் அந்தப்புறம் வைத்துக்கொள்வது வரை,பதினான்கு விதமான அரச மரியாதையை யூதர்களுக்கும் வழங்கவேண்டும் என்று தாமிரப்பட்டயம் எழுதிக்கொடுத்தானாம். அவர்கள் தான் அங்கிருக்கிற நாடார் மற்றும் தலித்துப் பெண்களை மார்ச்சேலை அணியவிடாமல் ஆதிக்கக் கொடூரம் நிலை நாட்டினர்கள். தொண்ணூறுகளில் முதன்முதலாய் மேடையேறிய அன்புத்தம்பி புதுகை பூபாளம் பிரகதீஸ்வரன், தனது நவீன ஜீன்ஸ் கால்சராயிலிருந்து மாறி பிச்சைக் கோலத்தில் மேடையேறுவார். அவர்தான் பிரகதீஸ்வரன் என்று கண்டுபிடிக்க சில நிமிடம் சிரமமாகும். அவரது பூஞ்சை உடலும் இப்போதைய ஃபாசனாக இருக்கும் அவரது ஐந்து நால் சவரம் செய்யாத தாடியும் பொருந்திப் போகிற ஞானக்கிறுக்கன் அரிதாரம். தன்னிடம் இருக்கும் ஒவ்வொரு பொருளாய் காண்பித்து பார்வையாளரிடம் இது என்ன என்று கேட்பார். முதலில் ஒரு ஒடிஞ்ச கம்பு கூட்டம் அதை அப்படித்தான் சொல்லும் அவரோ இந்த தேசத்தில் அஹிம்சையை விதைத்த காந்தியடிகளின் கைத்தடி என்று சொல்லுவார். இதுபோலவே பகத்சிங்கின் தூக்கு கயிறு, பாரதியின் பேனா இப்படியே.. வரும். இறுதியில் தனது தோலில் தொங்கும் மூட்டையிலிருந்து கொஞ்சம் காய்ந்த மணலை அள்ளி இது என்ன என்று கேட்பார், மணல் என்று பதில் வந்ததும் வெடித்துக் கத்துவான் அடப்பாவிகளா இது மண்ணில்லை எனது தேசம். என்று அழுகுரலில் எல்லோரையும் உறைய வைப்பான். ஆம் திருச்செந்தூர் தொடங்கி கன்னியாகுமரிவரையிலுள்ள கடல்புரத்தில் இருந்து யுரேனியத் தாதுக்கள் கப்பல் கப்பலாய்உலக நாடுகளுக்கு ஏற்றுமதியாகிற சங்கதி நூற்றுப் பத்துக்கோடிப் பேருக்கும் தெரிந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. ஆனால் அந்தப் பகுதியில் குத்தகை எடுத்தவரைப் பற்றி ' மனுசன் கெட்டிக்காரன் எத்தன லாரி, எத்தன காரு, எவ்வளவு சொத்து இருக்குன்னு கணக்கு இல்ல நல்ல சம்பாத்தியகாரர் ' இப்படிச்சொல்லிக்கொண்டு போகிறார் ஒரு ரயில் பயணி. அரசாங்கம் இலவசமாகக் கொடுத்த அரைசெண்ட் நிலத்திலிருந்து செம்மண் கேட்டபோது ' அதை வித்த காசில் சோறு திண்ணா பீ வாசம் அடிக்கும் ' என்று என் தாய் சொன்னபோது நாங்கள் இரண்டுவேளை சாப்பிடவில்லை. என் தாயின் ரோசம் தோற்றுப்போய் மூன்றாவது வேளை பசியாறிக்கொண்டிருந்த போது, பழய்ய பானையிலிருந்து புளிச்சாணித் தண்ணிகுடித்துக் கொண்டிருந்தாள் எந்தாய்.