புனிதவதிகள் மேல் சுமத்தும் அறியாதோர் பழி.

விளையாண்டு களைத்து தண்ணீர் குடிக்க வீடு நுழையும்பும்போது அவள் அதை மறைத்தாள்."எனக்குத்தெரியாம என்னத்த ஒளிச்சுவச்சு திங்கெ" என்று அவளிடம் கோபித்துக்கொண்டபோது. "ஆமா ஒன்யக்காட்லயும் எனக்கு தீமண்டமா பெருசுன்னு" சொன்னாள். பதில் போதவில்லை சந்தேகப்பொறி பற்ற ஆரம்பித்தது. பிறிதொரு வேளையில் அம்சத்தையோடு ஒளித்து வைத்த பொருளை எடுத்துக்கொண்டு ஓடக் காட்டுக்குப்போனாள்.''பொட்டச்சிக சேந்து கூத்தடிக்கீகளா இரு அய்யாட்டச்சொல்றே'' என்று சொன்ன போது ரெண்டுபேருமே சிரித்தார்கள்.பயப்படாமல், கோபப்படாமல் சிரித்த போது மர்மம் அடங்கா தேடல் முளைத்தது. முகத்துக்கு நேரே நீ என்னத்தயோ ஏண்ட மறைக்க என்று கோபப்பட்டபோது சிரித்துக்கொண்டே போடிச்செல்லம் இது பொம்பளக சமாச்சாரம் என்று சொன்னாள். தாய்க்கும் மகனுக்கும் இடையில் கூட மறைபொருள் வைத்த இயற்கையின் வஞ்சகம் புரியாமல் காலம் கழிந்தது. தூரம் என்றும் தீட்டு என்றும் வேலிச்செடிகளிக்குள் சுருண்டுகிடக்கும் அவைகளெல்லாம் எதோ அந்தரத்து, அல்லது மேலுலகத்து, அல்லது மேக்குடி சமாச்சாரங்களெனக் கழிந்தது காலம். சுறு சுறுப்பை மொழி பெயர்த்தால் சுகாசினி மேடம் தான் கண்ணுக்கு தெரிவார்கள். அவர்கள் கூடச் சுருண்டு படுக்கும் அநேக நேரங்களில் எனது நலம் விசாரிக்கும் அன்பை '' வயித்து வலி தம்பி '' என்று மழுப்புவார்கள். மாத்திரை வாங்கித் தரவா எனும் பரிவை மீண்டும் எனது அம்மாவின் சிரிப்பாலே நிராகரித்து விடுவார். முதல் பையனுக்கு முதல் மொட்டை. வீடும் உறவும் பரபரக்கிற சந்தோசத்தில் அவள் பங்கில்லை. கூட வரவில்லை. போ பின்னால வாரேன் சொன்னதை நம்பிக்கொண்டேன். வீடு திரும்பும் வரை வரவில்லை அப்போதுகூட எனக்கு அம்மா மேல்தான் கோபம், ஆண்டவன் மேலில்லை. சுத்தம் என்று பின்காரணங்கள் கொண்டு வரலாம். சுத்தம் ஒரு நாளும் சோறு போடாது. அது மனிதர்களைக் கூறு போடும். உலகவிருத்தியின் ஊற்றுகண்ணைத் தீட்டெனச்சமூகம் பழித்ததனால் வந்ததிந்தக்கேடு என்பதை முழுசாய்ப் புரிந்துகொள்ள ஒரு ஆணுக்கு கால்நூற்றாண்டு காலம் தேவையாக இருக்கிறது. சக மனுஷியை, சரிபாதியைப் புரிந்து கொள்ள மறுக்கிற தடுப்புச் சுவர்கள் தான் இங்கே அடுக்கடுகாக உயர்ந்து நிற்கிறது வர்ணங்களாலும் பேதமையாலும். புரியாத அறிவியல் மீது கோபுரங்கள் முளைத்த தேசமிது. நாப்கின் விளம்பரத்தை கேள்விகேட்கிற சிறார்களுக்கு அல்ல சொல்ல ஒன்றுமில்லை. ஆனால் நாற்பது வயதைத் தாண்டிய மேலதிகாரிகள் வேலை சுனங்குகிறதென்று பெண் பணியாளர்களைத் திட்டுகிற போது அவர்களின் உடல் முளை மனவெளியெங்கும் திட்டுத் திட்டாய் படிந்து கிடக்கிறது தீட்டு. திட்ட இயக்குனர்கள், மந்திரிகள், தலைமை ஆசிரியர்கள், மேலாளர்கள், இப்படிப்பட்ட காகிதசமூகத்திற்கு நேர மேலாண்மை,கவனகம்,மனநெறி,நெறியாள்கை என என்னென்னவோ சொல்லிக்கொடுக்கிறது அரசு. கொஞ்சம் மனிதாபிமானத்தை, புரிதலைச் சொல்லிக் கொடுக்கத் தவறிபடியே.