காடுகளும், காட்டு மனிதர்களின் உணர்வுகளும் தமிழ்சினிமாவுக்குப் புதுசு - பேராண்மை

முப்பது ரூபாய்க்கு குறைந்து டிக்கெட் இல்லை என்பதை கறாராகச் சொல்லுகிற எழுத்துக்களைக் கடந்து தியேட்டருக்குள் நுழைந்தால் எல்லா வகுப்புக்களிலும் முக்கால்வசி இருக்கைகள் மூளியாய்க் கிடக்கிறது. சின்னவயசில் வெறும் ஐம்பது பைசாவுக்கு சினிமாக் காண்பித்த போது வெகுஜனங்கள் அடித்துக் கரையேறிச் சினிமாப்பார்த்த காலங்கள் மலரும் நினைவுகளாக மட்டும் வந்து போகிறது. கோவணம் கட்டிக்கொண்டு மாட்டுக்கு பிரசவம் பார்க்கும் மலைப்புறத்து இளைஞானாக அறிமுகமாகிற ஜெயம் ரவியே பயிற்சி அதிகாரியாக மாறுகிறபோது அதைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியாத பெண்களாக ஐந்துபேர் சித்தரிக்கப்படுகிறார்கள். அவர்கள் தொடர்ந்து துருவன் என்கிற மலைப்புறத்து இளைஞனை அவமானப் படுத்துவகிற காட்சிகள் இந்த முறை ஜாதியின் பேரால் சொல்லப்படுகிறது. இதே போல காட்சியமைப்புகள் கொண்ட மசாலாக்களை எம்ஜியார்,ரஜினி,கமல் இன்னும் எல்லோரும் கடந்து வந்தாலும் ஜாதியாலான இழிவை முதன் முதலாகக் கையிலெடுத்த சினிமா இது. அதனால் கூட எதிரும் புதிருமானவிமர்சனங்கள் வராமல் போயிருக்கலாம். துருவன் செய்யாத தவறுக்காக கழிப்பறையைச்சுத்தம் செய்யச்சொல்லுவது. india untouched என்கிற லெனின் k விஜயனின் ஆவணப்படத்திலும், தீண்டாமை ஒழிப்பு முன்னனியின் அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கைகளிலும் பேசப்பட்ட உலகறியா உண்மைகள். வீரப்பன் தேடுதல் வேட்டையில் வாச்சாத்தி மலைமக்கள் அனுபவித்த கொடூரங்கள் மனித இனம் முழுவதும், குறிப்பாகத் தமிழ்ச்சமூகம் அறிந்துகொள்ள வாய்ப்பளிக்கவில்லை. அதனாலே தான் துருவனைத் தேடிப்போகிற உயர் அதிகாரி கணபதிராமன்மலைமக்களின் வாழிடங்களைத் துவம்சம் செய்யும் காட்சிகள் வெறும் சித்தரிப்புகளாகக் கடந்து போகிறது. எரிக்கப்படும் குடிசைகளோடு ருஸ்ஸிய இலக்கியங்களும், சமகால தமிழ் புத்தகங்களும் சேர்த்து எரிக்கப்படுகிறதான காட்சிகளும் கூட அதிக அதிர்வை உண்டாக்க முடியவில்லை. காண்டா விளக்கொளியில் படித்துக்கொண்டிருக்கும் மலைச்சிறுவர்களின் முதுகில் விழுகிற அடி ஜாதிகள் குடியேறிக்கிடக்கும் அரசுப் பயங்கரவாதத்தின் அசல் குறியீடான காட்சி. ''அரசுப்பணத்தில் படித்துவிட்டு அரசாங்கத்தையே எதுத்துப் பேசுறீங்களடா, இவனுகளுக்கு கழிப்பறை சுத்தம்செய்வதெல்லாம் புதுசில்ல, துருவனோட சொந்தக்கரங்க அப்பப்ப காட்டுல வெளையிறத தந்துட்டுப் போவானுக'' என்று சொல்லும் கணபதி ராமனின் உரையாடல்கள் வாழ்விலிருந்து தெரித்து விழும் எச்சங்கள். ஒரு சமூகத்து இழிவையே உரமாக வைத்து வளரும் துருவனின் கல்வியும், அரசுவேலையும் அவனை கூனிக்குறுகச்செய்யும் பொதுச்சமூகத்து ரியாக்சனாக மலிந்து கிடக்கிறது. அதை உள்வாங்குகிற பதில்தான்'' நான் இங்க்லீஸ் பேசுனா எம்மக்களுக்குப் புரியாது, ஒங்களுக்குப் பிடிக்காது'' எனும் உரையாடலாக வருகிறது. படம் ஆரம்பித்ததிலிருந்து முடியும் வரை பல உரையாடல்களின் குரல்வளை நெறிக்கப்பட்டு வெறும் உதட்டசைவுகளை மட்டும் அனுமதித்திருக்கிறது சென்சார் போர்டு. ஆனாலும் கூட மட்டறுத்தலை மீறிச் சில வசனங்கள் உயிர்பிழைத்து வந்து திரையில் விழுகிறது. ஊமைகளின் பாஷையை ஊமைகள் எளிதில் உணரமுடியும். முகபாவங்களின் செய்திகளை எல்லோரும் உணரமுடியும். அதனலே தான் இறுதிக்காட்சியில் அடர்த்தியான மௌனம் தொக்கி நிற்கிறது. அடர்ந்த வனமும் அங்கு பயிற்சிக்குப்போகிற என்சிசி குழுவும், அவர்கள் கண்ணில் படுகிற வெளிநாட்டு ஊடுறுவலும், அதை முறியடிக்கிற ஆறு பேர் என்பதே மூலக்கதை. ஒளிப்பதிவு சதீஷ்குமாராம் மனுசன் பார்வையாளர்களின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு அடர்ந்தவனத்தின் பிரமிப்பையும், வனப்பையும், ரகசியக் குறியீடுகளையும் விளக்குகிறார். காடுகளைகாட்சிப் படுத்துவதும், அதன் பகுதிகளை விவரிப்பதுவதும், மலைமக்களின் ஆயிரமாயிரம் ஆண்டுகால அனுபவத்தைச் சொல்லிக்கொண்டே அதைக் கடப்பதும் தமிழ்ச் சினிமாவுக்குப் புதிது. சண்டையும் கதையும் ரொம்ப ரொம்ப்பப் பழசு. வித்தியாசாகர் பின்னனி இசை சேர்க்க முயற்சித்திருக்கிறார். அழகிய பசிய புல்வெளி, சிலிர்ப்பை உருவாக்கும் நீர்வீழ்ச்சி, அடர்ந்து கிடக்கும் தனிமையில் கட்டு உயிரினங்கள் எழுப்பும் கிளேசப் பாடல்களென எல்லா வசதி வாய்ப்புகளும் இருந்தும் டூயட் அனுமதிக்காத முரட்டுத்தாடிக்கார ஜனநாதனின் இந்தப் பேராண்மை. இன்னும் கொஞ்சம் கவனம் செலுத்தியிருக்கவேண்டும். வாழ்த்துக்கள் ஜனநாதன்.