சாக்கடை விளம்பரங்கள் வழியே பாதுகாக்கப்படும் சனாதன வியாதிகள்

அடிமேல் அடி வைக்க அம்மியும் கூட நகர்ந்து வழிவிடும். மிக்ஸி, கிரைண்டர் எல்லாம் அடுப்படி ஏறி உட்கார்ந்துகொள்ளும். ஆனால் அந்தக்கருத்த மனுசன் ஒரு அகலக்கேரியர் சைக்கிளை ஆவிபோக மிதித்து, தொண்டை கிழியக் கத்ததி வியர்க்க வியர்க்க வீட்டுக்கு முன்னாள் வந்து ஒரு படி உப்பு விற்க படுகிற பாடு சொல்லி மாளாது. நல்லா அளந்து போடுப்பா என்று சொல்லுகிற அதே உப்பை அயோடின் உப்பென்று சொல்லி டாடா நிறுவனம் சுளுவாக போடு போடு என்று விற்றுத் தீர்த்து விடுகிறது. மறுபேச்சில்ல்லாமல் வாங்கிக்கொண்டு வந்து அடுப்படியில் வைத்துவிடுகிறார்கள். அங்கே பேரம் பேசுவது நாகரீகமற்ற செயலாகிவிடுகிறது. காரணம் கோதுமை நிறத்தில் ஒரு பெண் நாங்க வாங்கிட்டோம் நீங்க வாங்கலையா என்றோ அல்லது உப்புக்கு நான் கியாரண்டி என்று அடித்துச்சத்தியம் செய்கிறது. பெண்ணெப்போதும் நுகர் பொருளாக்கப்படுவது கொடுமை. அதைப்பெண்ணே விற்கிற பிரதிநிதியாவது இன்னும் கொடுமை." யத்ர நார்யஸ்து பூஜ்யந்தே, ரமந்தே தத்ர தேவதா ". எங்கே பெண்கள் பூஜிக்கப்படுகிறார்களோ அங்கே தேவததைகள் வாசம் செய்வார்களாம். இதை எதிர்ப்பவர்கள் பத்தாம் பசலியாக்கப்படுவதும் வரட்டுத் தத்துவ வாதிகளாக்கப்படுவதும் நுண் அரசியல். பெண்ணடிமை, கொத்தடிமை, வர்ணாசிரம அடிமை என எல்லாவற்றையும் ஊட்டிவளர்க்க விளம்பரங்கள் கூச்சப்படுவதில்லை. ஒரு விளம்பரம் வந்தது. அதில் ஒரு பளபளக்கும் பங்களா. அந்தவீட்டில் ஒரு நாலு வயதுச்சிறுவன். அவனது அம்மா அப்புறம் ஒரு சமையல்காரர். அந்த சமையல்காரரை, தன்னைவிட அரை நூற்றாண்டு வயது அதிகமான பெரியவரை " ஏ முருகா " என்று ஒருமையில் கூப்பிடுவான். நிச்சயம், அதைக்கேட்கும் சிறுவர்களூக்கு காதுகளின் வழியே சாக்கடை பாய்ந்து மூளைக்குள் குடிகொள்ளும். அந்தச்சிறுவன் மூலம் எதை விற்க முயற்சிக்கிறார்கள் என்பது தெரிகிறதா ?. இதைத் தயாரித்த தொழில் நுட்பம் தெரிந்த இயக்குனர்கள் என்ன படித்தார்கள், அவர்கள் உலகம் குறித்து என்ன புரிந்து வைத்திருக்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை. ஆபாசங்களை மட்டுமல்ல, தரங்கெட்ட கலாச்சாரத்தையும் சொல்லுகிற யாரும் படைப்பாளி என்று அறியப்பட வாய்ப்பில்லை. அவர்களுக்கு வேறு வேறு பெயர்கள் இருக்கின்றன.