கொள்ளிவாய்ப் பிசாசு,சரஸ்வதியின் அண்ணன்,பாதிரியாரின் அங்கி.

தேசிய நெடுஞ்சாலை ரெண்டாய்ப்பிளக்கும் நகரம் சாத்தூர்.வைப்பாறு படுத்திருக்கும் வடகரையில்  அமர்ந்திருக்கும் வளரா நடு நகரம்.ஒருகாலத்தில் மணல் பெருக்கெடுத்தோடிய பெருமையுடைத்து நம்ம வைப்பாறு.ஹார்வி( மில்லும்)பஞ்சாலையும்,மதுரா கோட்சும் இங்கிருந்தது என்று சொன்னால் என்னைக் கல்லால் அடிக்க வர்லாம்.ஆனால் அதன் எச்சங்களான வேதக் கோயில் கோபுரமும்,இந்து.... பாடசாலைகளில் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கிற எத்தல்ஹார்வி,எட்வர்டு பெயர்கள் கட்டாயம் காரணம் சொல்லும். வேதக் கோயில் கோபுரம் எத்தனைமைல்கல்லுக்கு அப்பாலிருந்து பார்த்தாலும் சிலுவையோடு தெரியும்.கரிசல் கிராமங்களின் காலை நேரங்களில் சூரியன் பட்டுத் தெறிக்கும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளும்.மாலைநேரத்து மஞ்சள் வெயில்பட்டுத் தெறிக்கும் வேதக்கோயில் கோபுரமும் பால்யத்தில் பொதிந்து கிடக்கும் நினைவுகளில்  ரொம்ப உசரமானவை.

'அடே காமராசு, காலைல ஏறுனா சாய்ங்காலம் ஆகிறும் கோவரத்து உச்சிக்கு போக தெரியுமா ?' என்று சொன்னபடி தன் டவுசரை ஏத்தி விட்டு அண்ணாக் கயிறால் இறுக்கிக் கட்டிக்கொண்டு நிற்கும் கந்தசாமி தான் அப்போது எங்கள் அறிவு டார்ச்.அவன் எது சொன்னாலும் நம்பித்தான் ஆகவேண்டும்.அவனோட அக்கா புருசன் வெவரக்கார சாமிதாசுதான் ஊரிலிருந்து சாமியாரைப் பார்க்க வாராவாரம் போய்வரும் ஆள்.

பதிலுக்கு சாமியார் வருசா வருசம் பண்டியலண்ணிக்கு(க்ரிஸ்துமஸ்) வருவார்.அன்னைக்குத்தான் குள்ளிப்பிளசர்(அம்பாசடர் கார்) ஊருக்கு வரும்.அதைத்தொட்டுப் பார்க்கவும்,கார்க் கண்ணாடியில் பல்லைக்கட்டிச் சிரிக்கவும் பசங்க கூட்டத்தில் அடிபுடி நடக்கும்.ஆனால் எனக்கு அதிலேதும் நாட்டமிருந்ததில்லை.தூசி படிந்த பின்புறத்து கண்ணாடியில் சிவாஜி வாழ்க,எஸ்கேஆர் இப்படி எழுதினால் தான் தூக்கம் வரும்.அல்லது சாமியாருக்கு பக்கத்தில் நின்றபடி 'அருள் நிறைந்த மரியே வாழ்க' மணப் படமாகச் சொல்லி அவர் பாராட்டுவாங்கவேண்டும்.கன்னத்தைப்பிடித்து கிள்ளி மலையாளம் கலந்த தமிழில் என் பெயெரென்னவெனக் கேட்க வேண்டும். இது நடந்து ரெண்டு நாளைக்கு நான் தற்காலிகத் தலைவ னாகிவிடுவேன்.பழைய்ய தலைவன் கந்தசாமி எங்கள் பக்கம் திரும்பிப் பார்க்கமாட்டான்.

சாமியாரைப்பற்றி பல மயிர்க்கூச்செறியும் ஹேஸ்யங்கள் சொல்லுவான்.அவர் சாப்பிடவே மாட்டாராம் ஜெபம் பண்ணிக்கொண்டிருக்கும் போதே மானத்திலிருந்து பன்ரொட்டியும் பாலும் வருமாம்.அவர் போட்டிருக்கிற வெள்ளைஅங்கி அழுக்காகவே ஆகாதாம்.அப்படியே ஆனாலும் சம்மணசுகள் ( தேவதைகள்) வந்து சரிசெய்துவிடுமாம்.பகல்பூராம் பார்க்கமுடியுமாம். ராத்திரியானால் ரூமுக்குள் போய் ஆவியாகி காணாமல் போய்விடுவாரம்.இதையெல்லாம் சொல்லும் போது எல்லோரும் டவுசரைக் கழற்றிக்கொண்டு ஓடையில் இருந்தோம்.அதனால் எனக்கு ஒரு சந்தேகம் வந்தது. கேட்டேன்.'சாமியப்பத்தி தூஷனமாவா கேக்க இரு செம்பட்ட...' என்று சொல்லிக்கொண்டே கழுவாமல் ஓடிப்போய் அவனுடைய மாமனிடம் சொல்லிவிட்டான்.சாமி கண்ணக்குத்திப்புடும் என்கிற பயம் ஒரு பக்கம். சாமியின் சேவகன் அடித்துவிடுவானென்கிற பயம் இன்னொரு பக்கம். ஒரு வாரம் அவன் வீட்டு வழியே போகாமல் ஒரு தெரு சுற்றித்தான் பள்ளிக்கூடம் போனேன்.

ஒரு ராத்திரி நேரத்தில் சுற்றிப்போகத் தெம்பில்லாமல் அவன் வீட்டு வழியே போனேன்.வீட்டு முற்றத்தில் சப்பிட்டு விட்டு மொழுகுநீட்டி உட்கார்ந்து வளமை பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள்.சரஸ்வதியும் இருந்தாள்.ஏதோ நடக்கப் போகிறது என்று தலையைக்கவிழ்ந்து கொண்டு நடந்தேன்.என் தலை தெரிந்ததும் ஒரே சிரிப்புச்சத்தம். எல்லோரும் சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அவளும்தான். திடுத்திடுவென ஓடிவந்துவிட்டேன். ஏன் சிரித்தார்கள்.?


செம்பட்ட....கெட்டவார்த்தையில் என்னைத் திட்டிக்கொண் டலைவான். மூன்றாம் நாள் சாயங்காலம் கூப்பிட்டு வா தலைமையேற்றுக் கொள், மலங் காட்டுல ராத்திரி ராத்திரி ஏன் தீப்பிடிக்கிறது சொல் எனக்கேட்போம்.  கொஞ்ச நேரம் பிகுப் பண்ணிவிட்டு 'அப்ப நீ ஏண்ட மன்னிப்பு கேலு' என்பான். மண்ணிச்சிக்கோ ஆனா புருடா மட்டும் விடக்கூடாது என்பேன்.விசுக்கென எழுந்து குண்டி வரை கழன்ற டவுசரைத் தூக்கிவிட்டுக்கொண்டு கிளம்புவான். கூட்டம் என்னைக் கெட்டவார்த்தையில் திட்டும்.எல்லா வசவுகளையும் வாங்கிச் செரித்துக்கொள்வேன் சரஸ்வதிக்காக.அவள் கந்தசாமியின் தங்கச்சி.அவ கெடக்கா விடுங்க. சிரிக்கும்போது  பச்சரிசிப்பல் தெரியும். குளிச்சமஞ்சளின் வாசம் சாத்தூர் தாண்டி வீசும்.கணக்குப்பாடம் சந்தேகம் கேட்கும் போது அவள் கூழுக்கு கடித்த வெங்காயத்தின் வாசம் கட்டாயம் மணக்கும்.பெயரும் பெயரும் அருகிருக்கும் அழகு பார்த்து மகிழ்ந்து போன அது மயிலிறகுக் காதல்காலம்.அது எதுக்கு இப்போ?.

அந்த தேவதைக்காக கந்தசாமிசொல்லும் பேய்க்கதையை நம்புகிற மாதிரி முகத்தை வைக்கவேண்டும்.ரெண்டுவார்த்தை சொல்லிவிட்டு என்முகத்தை உற்றுப்பார்ப்பான்.கொள்ளிவாய்ப்பிசாசுகள் தான் மலங்காடுகளில் ராத்திரி நேரம் தீயாக வேசம் போட்டுக்கொண்டு அலையும் என்பான்.அதையும் நம்பித்தான் ஆகவேண்டும்.ஏனென்றால் அவனது பெரியம்மா வீடு மூணாறு எஸ்டேட்டில் இருக்கிறது.உடனே தமிழ்சினிமாவில் வரும் கண்ணாடி பங்களாவை கற்பனை செய்துகொள்ளவேண்டாம்.வீடு குடிசை வீடுதான். தேயிலைத் தோட்டத் தொழிலாளிக்கு பங்களாவா கட்டித்தருவான் மொலாளி. ஒரு தரம் அங்கே கல்யாணத்துக்கு போய்விட்டு வந்தான் கந்தசாமி. ஆகிற படியால் அவன் பேயை நேரடியாகப் பார்த்திருப்பான் என்று எங்கள் கூட்டம் நம்பியது.

பேய்க்கதை கேட்டண்ணிக்கு ஏழுபேரும் ஒருத்தன் கையை ஒருத்தன் பிடிச்சபடித்தான் அலைவோம்.அதிலும் கந்தசாமி கையைப்பிடிப்பதற்கு கடும் போட்டி நடக்கும்.பேயைப்பார்த்ததும்,சூலாயுதத்தை நீட்டலாம், இரும்புக் கம்பியைக்காட்டலாம், தீக்குச்சி எடுத்து பொருத்தலாம்.இதுல எதாச்சிலும் செய்தால் பேய் காத தூரம் ஓடிப்போகும் என்பான்.அதுக்காக பையில் எப்போதும் ரெட்டைக் கிளித் தீப்பெட்டி வைத்திருப்பான்.தடுக்கி விழுந்தால் தீப்பெட்டிக் கம்பெனிகள் இருக்கிற ஊரல்லவா. எல்லோர் பையிலும் கிடக்கும்  தீப்பெட்டியை நானும்கூட எடுத்து டவுசர் பைக்குள் போட்டுக்கொண்டு அலைந்தேன்.அதனால் பீடிகுடிக்கத்தான் வைத்திருக்கிறேன் என்று நினைத்த என் தாய்மாமன்களிடம் அடிவாங்கியதுதான் மிச்சம்.

இந்த அடிகளும்,கெட்டவார்த்தை வசவுகளும்,பயம் கலந்த பால்யமும் அடுக்குப்பானைக்குள் ஒளித்து வைத்த தினைமாவைப்போல் வாசமும் இனிப்புமாக முகத்திலடிக்கிறது.