எனக்கொரு கவிதை வேண்டும்.

வலிகள் நிறைந்து, வார்த்தைகள் குறைந்து. பிரபஞ்சத்தில் யாரவது ஒருவரேனும் இனம் கண்டுகொள்ளும் அலங்காரமற்றதாய் எனக்கொரு கவிதை வேண்டும். . வலிகளின் மேல் ஈக்கள் மொய்க்காதுஎனில், எனக்கு ஈ விரட்டுகிற வேதனை மிச்சம். இப்போது எனக்கொரு கரம் வேண்டும். வனினூடாக எங்கிருந்தாவது வரும் அது. ஈ விரட்ட அல்ல, தோளை இறுக்காமல்ஆற்றுப்படுத்த எனக்கொரு கரம் வேண்டும். இருக்கவே இருக்கிறது, இன்றைய இரவு. மேகம் உடுத்த நிலவு, அங்கிருந்து கசிகிற அன்பு வார்த்தைகளற்றஉரையாடலில் கலைந்து போக காத்திருக்கும் புதிய காலை. நிலவைக்கானோம், பதறிப்போய் எழுந்து நடந்தேன் இன்னொருத்தரோடு பேசியபடி அதே நிலவு.