கானமயிலாட...

மனதுக்கிசைந்த பாடலோடு
இணைந்து பாடத் தோன்றும்.

கடைசிப்  பையனைத்  தாண்டி
குதித்து வரும் பந்தைப்  பார்த்து
கால்கள் குறு குறுக்கும்.

நறுக்கெனத்  தைக்கும்  ஒரு
குறுங் கவிதையின்  நீட்சியாய்
உள்ளிருக்கும்  மொழி  ஊற்றெடுக்கும்

பூ, சந்தனம், குதூகலம்,
குழைந்து கிடக்கும் மணவீட்டிலிருந்து
திரும்பியதும் திடீரென ரெக்கைவிரிக்கும்
ச்சீய் எனும் சிணுங்கலைத் தாண்டி.

எல்லாத்துக்கும் வேணும்
ஒரு கிரியா ஊக்கி.