தேவை வரிவடிவங்களில் இருக்கும் சட்டங்களல்ல - கட்டாயக்கல்வி

நாடு முழுவதும், உள்ள 6 வயது முதல் 14 வயதுக்குட்பட்ட, பள்ளிப்படிப்பைப் பாதியிலேயே விட்டு விட்டு தெருவுக்கு வந்த, குழந்தைகளுக்கு கட்டாயக்கல்வி அளிக்க, உத்திரவாதப்படுத்தும் சட்டம் இன்று 01.04.2010 முதல் அமலுக்கு வருகிறதாம்.இந்த சட்டம் அமலாவதினால் நாடு முழுவதிலுமுள்ள சுமார் ஒரு கோடி இடைநின்ற சிறார்கள் பயனடைவார்களாம்.இந்த சட்டத்தின் பல்வேறு முக்கிய அம்சங்களை நாட்டுமக்களுக்கு விளக்கிச்சொல்லப்போவது யார்தெரியுமா சாட்சாத் நமது பிரதம மந்திரி டாக்டர் மன்மோகன் சிங் தான்.

இப்படித்தான் ஊடகங்கள் செய்திகளை பரப்பிவிடுகிறார்கள். கட்டாயக்கல்வி என்ற பெயரில் இப்பொழுதுதான் சட்டமாக்கப்பட்டாலும் கடந்த முப்பது வருடங்களுக்கு மேலாக புழக்கத்தில் இருந்து வரும் முயற்சி அல்லது பாவனை இது.1978 தொடங்கி 82 வரையில் முறைசாரக்கல்வி என்ற பெயரிலும் முதியோர் கல்வி என்ற பெயரிலும் இது நடைமுறையில் இருந்த போது இதில் கௌரவச்சன்மானம் வாங்கிக்கொண்டு நானே வத்தியாராக இருந்திருக்கிறேன். அப்போது ஐம்பது ரூபாய்.இதற்கான ஆதாரங்கள் தேடி நாம் வேறெங்கும் அலைய வேண்டாம் முந்தானை முடிச்சு திரைப்படத்தில் நடிகைதீபா முதியோர்களுக்கு கல்வி சொல்லிக் கொடுக்கிற வாத்தியாராக வருவார்.இப்போதும் குழந்தை தொழிலாளர் ஒழிப்புக் கல்வி மையங்களென நடு முழுவதும் தொண்டு நிறுவணங்களுக்கு விற்று விட்டது அரசு.அவர்களுக்கு இப்போது கொடுக்கப்படுகிற சன்மானம் ரூபாய் ஆயிரத்து ஐநூறு.கிட்டத்தட்ட ரெகுலர் கல்வித்திட்டத்துக்காகும் செலவுக்கு ஈடாக நிதி ஒதுக்குகிற இதில் ஆசிரியர்களுக்கு கிடைப்பது வெறும் எச்சக்காசு மட்டும் தான். மிச்சமிருக்கிற எல்லாம் வேறு வேறு பெயர்களில் அரசும் தொண்டு நிறுவணங்களும் இணைந்து சுருட்டிக்கொள்கிறது.

இந்த நிமிடம் வரை வளர்ந்துவரும் கல்வி இடைநிறுத்த சதவீதத்தை இடைநிறுத்த முடியாத கையாலாகாத திட்டங்களைப்பெயர் மாற்றி பெயர் மாற்றி கொள்ளையடிக்க கஜானாவைத் திறந்து வைக்கிறது அரசு.ஹோட்டல்களில்,பெட்டிக்கடைகளில்,சைக்கிள் கடைகளில்,மெக்கானிக் செட்டுகளில்,தீப்பெட்டி ஆலைகளில்,சின்னச்சின்ன தொழில் நிறுவணங்களில் அளவுக்கு மீறிய சட்டையை மாட்டிக்கொண்டு, வயதுக்கு மீறிய பொறுப்பைத் தலையில் சுமக்கும் சிறார்களெல்லாம் யார் ?.

இயற்கை சீற்றத்தால் உரவினரை இழந்த குழந்தைகள்,
ஜாதி,மத மோதல்களில் வாழ்விழந்த குடும்பத்து குழந்தைகள்,
இன்னும் பண்ணையடிமை முறையும்,ஜாதிய குரூரங்களும் தக்கவைத்திருக்கிற கிராமத்துக்குழந்தைகள்,
போரில் நாசமடைந்த பகுதியில் எஞ்சியிருக்கும் வஞ்சிக்கப்பட்டவர்கள்,
போதையில் வீட்டை அழித்த ஆண்களின் வாரிசுகள்,
வழிவழியாய் விபச்சாரத்துக்கு தள்ளப்பட்ட கீழ்ஜாதி பெண்களின் குழந்தைகள்,

இப்படியே பட்டியலை நீட்டிக்கொண்டு போகிறது குழந்தை தொழிலாளர் குறித்து விசனப்படுகிற சர்வதேச ஆணையம்.இந்தப் பட்டியலில் உள்ள போர்க் கைதிகளின் அல்லது அகதிமுகாம்களின் குழந்தைகள் என்ற ஒரு பிரிவை நீக்கி விட்டுப்பார்த்தால் மிச்சமுள்ள எல்லாம் இந்தியாவுக்குப் பொருந்தும் அம்சங்கள்.ஆம் உலக குழந்தைத்தொழிலாளர்களில் கிட்டத்தட்ட அறுபது சதவீதத்துக்கு மேலே ஆசியாவில் தான் இருக்கிறார்கள் அப்படியென்றால் இந்தியாவில் கிட்டத்தட்ட ஐம்பது சதம் இருக்கலாம். இன்னும் கணக்கெடுப்புகளின் எல்லைக்குள் வராத கிராம,மலை மக்களையும் சேர்த்தால் இந்தியா எங்கோ போய்விடும்.

சக்கைபோடு போட்டு டெல்லி மனிதவள மேம்பாட்டுத் துறையிலும்,மாநில அரசிடமும் பததக்கங்கள் பல வாங்கிக்குவித்த தொண்டு நிறுவணம்.ஒரு வருடத்தில் சுமார் 250 நாட்கள் trining, meetting, discussion என்று ஆசிரியர்களை அலைக்கழித்தது.எனக்கு அப்போது இதென்ன நடைமுறை வருசம் முழுவது பயிற்சி எடுத்துக் கொண்டிருந்தால் எப்போது அதைச் சொல்லிக்கொடுப்பது என்று.இப்போது தான் தெரிகிறது ஒதுக்கப்பட்ட நிதியில் முக்கால் பகுதி பயிற்சிகளுக்கே ஒதுக்கி விட்டார்கள்.மாதம் நூறு ரூபாய் ஸ்டைபண்டும் மதியசாப்பாடும் போடமுடியாமல் நின்று போனது.கல்வி கிடைத்து எஞ்சினியராகாவிட்டாலும்,குவிந்து கிடக்கும் கருப்பு வரிகளை எழுத்தாக அறியவேண்டும் என்கிற பசியிலும்,இழிவில்லாமல் ஒரு வேலைச்சோறுகிடக்கும் என்கிற எக்கத்துடனும் குழந்தைத்தொழிலாளர் பள்ளிக்கு அனுப்பிய பெற்றோர்கள்  தங்கள் குழந்தைகளோடு வீதிக்கு வருகிறார்கள்.ஏற்கெனவே தெருவில் அலைந்த அந்த குழந்தைகளின் மனோநிலை அல்லது அவர்களது காப்பாளர்களின் மனோ நிலை என்னவாக இருக்கும்.