இயற்கையும்,இயல்பும் அழகு.

அந்த பௌத்த மடாலயத்தில் நிறய்ய மரங்களும்,பூச்செடிகளும் இருந்தன.அவற்றைப் பராமரிக்க ஒரு தோட்டக்காரரும் இருந்தார்.அந்த மடாலயத்துக்கு அடுத்ததாக ஒரு சின்னக் குடிலில் ஜென் துறவியும் இருந்தார்.
ஒரு நாள் மடாலயத்தின் பொறுப்பு புத்தபிக்கு தோட்டக்காரரை அழைத்து நாளை ஒரு பிரதம அதீதி நமது மடத்துக்கு வருகிறார் ஆதலால் இந்த தோட்டத்தை தூய்மையாகவும்,நேர்த்தியாகவும் மாற்றுவது உன்பொறுப்பு என்று கட்டளையிட்டார்.

தோட்டக்காரரும் அந்த நாள் முழுக்க ஓய்வொழிச்சல் இல்லாமல்,செடிகளை முடிவெட்டுவது போல வெட்டிவிட்டார். நீர்வரும் வாய்க்கால்களை ஒழுங்குபடுத்தினார்.மரங்களின் கீழே படிந்துகிடக்கும் இலைகளைப் பெருக்கிப் பெருக்கி  சுத்தப்படுத்தினார்.இலைகள் நிமிடத்துக்கு நிமிடம் விழுந்து கொண்டே இருந்தது.ஒருவழியாக மாலை நேரம் அந்த தோட்டம் மிகச் சுத்தமாக இருப்பதாக அபிப்ராயப்பட்டார் பொறுப்பு பிக்கு.சுற்றுச் சுவருக்கு அந்தப்பக்கம் இருந்து இதையெல்லாம் கவனித்துக் கொண்டிருந்த ஜென் துறவியிடம் 'பாத்தீர்களா எவ்வளவு சுத்தமும் நேர்த்தியுமாக இருக்கிறது'' என்று கேட்டார்.பார்ப்பதற்கு ப்ளாஸ்டிக் சர்ஜெரி செய்த ஸ்ரீதேவி மூக்கு மாதிரி இருந்தது . ஆனாலும்'ஆம்,ஆனால் ஒரு சின்னக்குறை மட்டும் இருக்கிறது'என்று பதில் சொன்னார்.

மனம் நொந்துபோன பிக்குவிடம் 'எனக்கு இந்த மதிலைத் தாண்டி வருவதற்கு உதவிசெய்'என்று சொன்னதும் அப்படியே செய்தார்.உள்ளே வந்த ஜென் துறவி பெரிய பெரிய மரங்களின் அருகே போய் அதைப்பிடித்து பலமாக உலுக்கிவிட்டு வந்தார்.இப்போது உதிர்ந்த தரையில் இலைகள் படர்ந்து கிடந்தன.
மீண்டும் தனது குடிசைக்குப்போனதும்  'இப்போது பார் இன்னும் அழகாக இருக்கும்' என்று சொன்னார்.




சின்னச்சின்ன ஜென் கதைகள்.2