மத்திய அமைச்சர்களின் ஒரு நாள் விடுதி வாடகை ஒரு லட்சம்.

நூறு நாட்கள் தாண்டி விட்ட UPA அரசின் சாதனைகள் சொல்ல, வேறு வேறு ஊடகங்கள் உண்டு. இந்த நூறு நாட்களாக தங்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட வீடுகள் கைக்கு வராமல் காத்திருக்கும் அமைச்சர்கள் 39 பேர். இன்னும் வீடுகளைக் காலி செய்யாமல் டபாய்க்கிற முன்னாள் மந்திரிகள் 11 பேர். இந்த செய்திகளால், நமக்கொன்றும் பாதகமில்லை. ஏனெனில் காத்திருக்கிற எந்த மந்திரியும் சாலையோரத்திலோ, இல்லை சுற்றுலாத்தளங்களின் படிகளிலோ தங்கப் போவதில்லை. அவர்களுக்கு இருக்கவே இருக்கிறது ஐந்து நட்சத்திர விடுதிகள். அப்படிப்பட்ட விடுதிகளில் தங்கிய இரண்டு பேர் SM.கிருஷ்ணா, மற்றும் சசிதரூர். அவர்கள் தங்கியிருந்த விடுதியின் அறைக்கான ஒரு நாள் வாடகை எவ்வளவு தெரியுமா வெறும் ஒரு லட்சம் தான். நூறு நாள் கழித்து கணக்கைப் பார்த்த பிராணாப் முகர்ஜி ஆடிப்போனார். இரண்டு பேருக்கும் வாடகை மட்டும் தலா ஒருகோடி. ஆடாமல் என்ன செய்ய முடியும். வாடகையை அவர்கள் சொந்தப் பொறுப்பிலே கட்டவேண்டும் என்று முடிவானது. இவ்வளவு பெரும் தொகையை வாடகையாக செலவழிப்பதற்கும் ரயில்வே டிக்கெட் விற்பனையைத் தனியாருக்கு தாரைவார்க்க எடுக்கும் முடிவுக்கும் எதுவும் சம்பந்தம் இருக்கிறதா என நாம் கவலைப்பட வேண்டியதில்லை. அந்த ஆறு அடுக்கு பாதுகாப்பு வளையத்துக்குள் இருக்கும் பாராளுமன்றக் கட்டிடத்தில் காபி, டீ போன்ற பாணங்களும், சாப்பாடும் வெறும் ஒரு ரூபாய் இரண்டு ரூபாய்க்கு கிடைக்கிறது. இது டெல்லியில் ஒரு தோசைக்கு ஐம்பது ரூபாய், ஒரு கப் காபிக்கு பதினேழு ரூபாய் கொடுக்கும் சாதாரண ஜனங்களுக்கு ஒரு போதும் தெரியப் போவதில்லை. மத்திய அரசின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும் பல நிறுவணங்களின் சம்பளப் பேச்சுவார்த்தைகள் வருடக்கணக்கில் இழுத்தடிக்கிறபோது தங்களின் சன்மானத்தை குறிப்பிட்ட இடைவேலையில் தானாக உயர்த்திக்கொள்வதும் வெளியில் செய்தியாவதில்லை. கோவை நகரத்தில் மட்டும் மொத்தம் 23 குடிசைப்பகுதிகள் இருக்கிறது. நகரை அழகுபடுத்துவதற்காக எல்லாம் காலி செய்யப்பட்டு விட்டன. நகருக்கு வெளியே அவர்களுக்கு 272 சதுர அடியில் இடம் ஒதுக்கித் தருவதாக ஒப்புதல் மட்டும் அளித்திருக்கிறது அரசு. அதே கோவையில், மாநகராட்சி மிருகக்காட்சி சாலையில், திரேசியஸ் எனும் சிங்கவால் குரங்குகளுக்கு ஒதுக்கப்பட்டிருக்கும் இடத்தின் பரப்பளவு 500 சதுர அடி. இதுதான் இந்த அரசுகள் காலங்காலமாக ஒதுக்கப்பட்ட மக்களின் மேலும் குரங்குகள் மேலும் வைத்திருக்கும் அபிமானத்தின் அளவைக்காட்டுகிறது. மன்னாதி மன்னன் படத்தில் " அப்புறம் அந்தக் குடிசைகளை என்ன செய்வது" என்கிற கேள்வி வரும், " தேவையில்லாத காரணத்தால் அவையெல்லாம் தீயிலிட்டுக் கொளுத்தப்படும் " என்று மறைந்த நடிகர் எம்ஜிஆருக்கு அப்படி ஒரு வசனம் எழுதிக் கொடுக்கப்பட்டது. மிகுந்த ஆரவாரத்தையும் ஒரு பெரும் எதிர்பார்ப்பையும் சாதாரண ஜனங்களுக்குள் விதைத்து விட்டது அந்தக்கால சினிமா இலக்கியம். நிஜத்தில் அரசியல் இலட்சனம் வேறு வேறு மாதிரி இருக்கிறது. அதை சுட்டிக்காட்டவும் மறதியெனும் புதை சேற்றுக்குள்ளிருந்து மனிதர்களை வெளியில் எடுப்பதுவும் மட்டுமே இலக்கியத்தின் வேலையாக இருக்கிறது.