தவறாகப் புரியப்படும் புரட்சியின் அர்த்தம்.

ஒரு காலத்தில் ஊட்டி,கொடைக்கானல் சென்னை என்று மினுக்கிக் கொண்டிருந்த இந்த ஆங்கிலப்பள்ளிகள் மளமளவென்று பட்டிதொட்டிகள் வரை விஸ்வ ரூபமெடுத்தது. அதற்குக் காரணம் போட்டி என்று சொல்லப் பட்டது. இருந்தாலும் தனது குழந்தை சீருடை அணிந்து , ஷூ மாட்டிக் கொண்டு , டைகட்டிக்கொண்டு போகிற அழகை கண்டு உள்ளூரப் பெருமிதம் கொள்ளும் பெற்றோரின் கனவும் சேர்ந்திருந்தது. பெருமுதலாளிகளின் குழந்தைகள், நடிகர்களின் குழந்தைகள்,மந்திரிகளின் குழந்தைகள் மட்டுமே அங்கு நுழையமுடியும் என்றிருந்த மேட்டிமை இருந்தது ஒருகாலத்தில்.அதை நீர்த்து போக வைத்து நடுச்சூரங்குடி கிராமத்து விவசாயியின் மகனும் நுழையலாம் என்று கதவும் திறந்துவிட்டது சந்தைப்படுத்தும் நடவடிக்கை.ஒருகாலத்தில் நடுத்தர வர்க்கத்தின் சொத்தாக இருந்த தொலைக்காட்சி இன்று இலவசமாக வீடுதோறும் வந்து உட்கார்ந்ததைப் போல, நினைத்துப் பார்க்கமுடியாத உயரத்தில் இருந்த தொலைபேசி இப்போது கடைகோடி கிராமத்து சித்தாளுக்கும்  செல்லப் பிள்ளையானது போல  இந்த  ஆங்கிலக் கல்வியும் வெகு லாவகமாக சந்தைப்படுத்தபட்டு விட்டது.


கொஞ்சம் நிலம், ஒருகட்டிடம், இரண்டு மூன்று பழைய்ய வேன்கள் இருந்தால் போதும் யாரும் ஆக்ஸ்போர்டு நிறுவனத்தின் ஸ்தாபகர் ஆகிவிடலாம் என்கிற நிலலைமையை ஏற்றுக் கொள்ளப்பழகிவிட்டோம். கடமை- உழைப்பு கருணை, அன்பு, அல்லது தொண்டு, உயர்வு இப்படியான வெற்று வார்த்தைகளை சுற்றிப்போட்டு அவர்களுக்கென தனி இலச்சினை கூட தயாரிக்க முடிந்தது. ஆனால் மாதம் துவங்கிவிட்டால் ஈட்டியைக்காட்டித் துட்டைப் பறித்துக்கொள்கிற நடைமுறையை கள்ளத்தனமாக நுழையவிட்டு கல்வியை தராசில் வைத்து விற்க அனுமதித்துவிட்டது அரசு. ஒரு மாணவனிடம் மாதம் நாலாயிரம் ஐயாயிரம் சாதாரணமாகப்பிடுங்கும் பிரபல ஆங்கிலப்பள்ளிகள் கூட அந்த மாணவர்களைப் பயிற்றுவிக்கும் ஆசிரியர்களுக்கு ஆயிரம் ரெண்டாயிரம் கொடுத்தால் அந்தப்பள்ளி ரொம்ப ஸ்ட் ரிக்டான பள்ளி என்று ஊரெல்லாம் தம்பட்டம் அடிக்கப்படும்.


கட்டணம் வசூலிப்பதில்,சம்பளம் கொடுப்பதில் எந்தவிதக்கட்டுப்பாடும் இல்லாத தம்பட்டக் காளைகளானது ஆங்கிலப்பள்ளிகள்.சீருடைகள்,நோட்டு புத்தகம், கணினி, போக்குவரத்து, ஐ டி கார்டு, அப்புறம் ஆண்டு இறுதியில் சினிமாப் பாட்டுக்கு ரெக்கார்டு டான்ஸ் ஆட சிறப்பு அலங்காரம் என அவ்வப்போது கறக்கப்படுவதை கணக்கு வழக்கில்லாமல் ஏற்றுக்கொள்ளப் பழகிக்கொண்டோம். வெளியே எல்லாவற்றையும் இலவசமாக சொல்லிக்கொடுத்து,உதவித்தொகை கொடுத்து கல்வி கொடுக்க ஒரு ஏற்பாடு இருப்பதை மெல்ல மெல்ல மறந்து போக பழகிக்கொண்டோ ம்.ஆனால் இதே தாய்மார்கள் தான் அன்று வடபழனியில் ஓசியாக தொலைக்காட்சிப்பெட்டி வாங்குவதற்கு மூனு மணிநேரம் வெயிலில் காத்துக்கிடந்தார்கள் இந்த விநோதம் மட்டும் புரிந்துகொள்ளமுடியாத புதிராக இருக்கிறது.


அது ஒரு புறம் கிடக்கட்டும்.


இந்த மாணவர்கள் இருக்கிறார்களே அவர்கள் தொலைக்காட்சிப்பெட்டி வெளிச்சத்திலிருந்து எழுந்து  நேரடியாக இந்த கட்டண  இருட்டறைக்குள் தள்ளப்பட்டு விடுகிறார்கள். ஆதலாம் புற உலகம் பற்றிய அவதானிப்பு .0001 சதமானம் கூட இல்லாத பந்தயக் குதிரைகளாக சீருடை தறிக்கப்பட்ட ரோபோக்களாக மாற்றப்படுகிறார்கள்.இந்த வார்த்தை கொஞ்சம் எரிச்ச லூட்டும் . இருந்தாலும் உண்மை. அறுபதுகளின் இறுதியில் கிராமத்து பள்ளிக்கூடத்தில் சத்து உப்புமா போடுவதற்கு அந்த மஞ்சள் மாவையும் டால்டாவையும் எடுத்துக்கொண்டு போன தலைமை ஆசிரியர் அதை சொந்த உபயோகத்துக்கு வைத்துக்கொண்டு. அன்று மதியம் கம்மங்கஞ்சி ஊற்றினார். அந்த தவறை சுட்டிக் காட்டவும், எதிர்ப்பைத் தெரிவிக்கவும்  நான்காவது ஐந்தாவது படித்துக்கொண்டிருந்த மாணவர்கள் பத்துப்பேர் பள்ளியை கண்டித்து மதியம் மர நிழலில் நிற்க முடிவெடுத்தோம்.கிட்டத்தட்ட நாற்பது வருடங்கள் கடந்து போயிருக்கிறது இந்த நாற்பாதாண்டுகளில் எவ்வளவோ மாற்றங்கள் வந்திருக்கிறது ஆனால் இப்போதிருக்கிற ஆங்கிலப்பள்ளி மாணவர்களுக்கு அப்படியொரு சிந்தனை இருக்கிறதா என்பது பெரும் கேள்விக்குறியாகவே இருக்கிறது.

கட்டபொம்மன், காந்தி, சுதந்திரம், சத்தியாக்கிரகம் என்கிற பாடங்கள் படித்துவிட்டு அதை ஒரு சிறிய அளவிலேனும் செய்முறைப்படுத்த இந்த ஆங்கிலப்பள்ளிகளில் அனுமதி இருக்கிறதா ? இருக்கவே முடியாது.காரணம்

போட்டி.அறையாண்டுக்குள்ளே முழு ஆண்டு பாடத் திட்டத்தை முடித்து விட்டு மாதிரித் தேர்வுக்கு தயார்படுத்துகிற போட்டி. அந்தக்குழந்தைகள் போராட அனுமதிக்க வேண்டாம் நண்பர்களே விளையாடக் கூட அனுமதிக்கப் படவில்லை என்பதை நீங்கள் கண்கூடாகப் பார்க்கலாம்.வெயில்,புழுதியோடு கிடைக்கிற சிநேகம்.வெளிக்காற்று,சேஷ்டை களோடுகிடைக்கிற புற உலகம் மறுக்கப்பட்ட குழந்தைகள் தார்மீக எதிர்ப்பு சக்தி இல்லாதவர்களாக மாறிப் போகிறார்கள்.

ஆனால் அரசுப்பள்ளிகளில்,தனியார் நிர்வாகம் நடத்தும் தமிழ்வழிப்பள்ளிகளில் படிக்கும் குழந்தைகளுக்கு இது ஓரளவு ருசிக்கக்கிடைக்கிறது.சின்னச்சின்ன தவறுகளுக்கெதிரான கேள்விகள் முளைக்கிறது.அதை கூர்தீட்ட உண்மை யான  ஜனநாயக அமைப்புகள் சமூக வரலாறுகள் சொல்லிக் கொடுக்கிறது. கட்டண உயர்வு, கழிப்பறை வசதி எனத்தொடங்கி, ராகிங்குக்கு எதிராக, பாலியல் கொடுமைகளுக்கு எதிராக, அணைவருக்கும் வேலை கேட்டு வீதியில் இறங்கும் உக்கிரமான போராட்டங்களையும் சேர்த்து ப்படிக்கிற இடமாக அரசு பள்ளிகள் திறந்து கிடக்கிறது. ஆனால் எனக்குத்தெரிந்து ஆங்கிலப்பள்ளி மாணவர்கள் தெருவில் இறங்கிப் போராடியது புகையிலைக்கு எதிராக கூடக்கிடையாது. அவர்கள் சமூகப்புரட்சியெல்லாம் ஆண்டு விழாக் களின் மேடைகளில் போடுகிற மாறுவேடப்போட்டியோடு முடிந்துபோகிறது.

சரி கிடக்கட்டும் படிக்கிற பிள்ளைகளுக்கு எதற்கு போராட்டமெல்லாம்.

17.9.2010 அன்று தனியார் பள்ளிகள் வேலை நிறுத்தம்.

இப்போ தமிழகத்தின் தலைபோகிற பிரச்சினை என்னவென்றால் தனியார் பள்ளி நிர்வாகங்கள் போராடுவதும் புரட்சி பண்னுவதும்தான். எல்லா நாட்டிலும் புரட்சிக்கு ஒரு அர்த்தம். இங்கே மட்டும் வேறு அர்த்தம்.புரட்சி நடிகர், புரட்சிக்கலைஞர், புரட்சித்தமிழன்,புரட்சித்தலைவி இப்படிப் பெயர் களிலேயே புரட்சி முற்றாக செலவழிந்து போய் விட்தால் நியாயமாக எதாவது முயற்சி செய்தால் " ஆமா வந்துட்டாய்ங்கப்ப்பா " என்று கணக்கில் எடுத்துக்கொள்வதில்லை. பாரதி கேட்ட தமிழன் கிடைக்கவே இல்லையோ. கிக்கட்டும்.


இந்த தனியார் பள்ளி சேகுவாராக்கள் ஏன் போராடுகிறார்கள்.கட்டணம் வசூலிப்பதில் வரைமுறை வைத்ததற்கு எதிராக இல்லை. அதற்கு ஆவியைக்கொடுக்க அவர்களுக்கென்ன கிறுக்கா பிடித்திருக்கிறது.இருக்கிற கள்ளப்பணத்தில் இருந்து கொஞ்சம் எடுத்து புழக்கத்தில் விட்டால்போதும் வளையாத செங்கோல் களிமண்ணாகி விடும்.ஜனநாயகத் தூண்கள் ரெண்டும் தனக்குத்தானே முதுகெலும்பை உறுவிக்கொண்டு படுத்துவிடும். படுத்து விட்டது.

பின் எதற்காகப் போராடுகிறார்கள்.

இந்த தனியார் நிறுவணங்களுக்கென இஒதுக்கீடு.கட்டண வரைமுறை. ஒழுங்கு விதிகள் இருந்த போதும் அவை எதுவும் கடைப்பிடிக்கப்
படுவதில்லை. அதுபோதாதென்று உரிமம் வாங்கும்போது சில விழுக்காடுகள் ஏழைகளுக்கு இலவச உதவி செய்வதாக துணை விதிகளில் சொல்லப் பட்டிருக்கும். அப்படி தர்ம காரியங்களுக்காக ஒரு தொகை ஒதுக்கப்பட்டு அதுவும் சேர்த்து விற்கப்படுவது தான் தனியார் தர்மம்.அப்படியே ஏழைகளுக்கு உதவினால் கூட அது தன் சுய ஜாதி, சுய மத அடிமைகளுக்கு மட்டும் தான் என்பது இங்கு யாருக்கும் தெரியாத நடைமுறை.

ஒரு வாரத்துக்கு முன்னால். கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் போச்சம்பள்ளியில். கட்டணம் வாங்கிவரசொல்லி பள்ளிநேரத்தில் துரத்தப்பட்ட மாணவன் சுரேஷ் ( ஒரு தையல் தொழிலாளியின் மகன்). கவனம் சிதறி. வாகனத்தில் அடிபட்டு. பெற்றோரின் கனவுகளைச் சிதறடித்துச் செத்துப்போனான்.இறந்த மாணவனின் கிராமத்துக்காரர்கள் கொதித்து வந்து  அந்த ஆங்கிலப் பள்ளியை தீவைத்துக் கொளுத்திவிட்டார்கள்.சென்னையில் பல ஆங்கிலப்பள்ளிகளில் நடக்கும் கட்டணக்கொள்ளையை எதிர்த்து பெற்றோர்கள் மறியல் நடத்தினார்கள். இதையெல்லாம்  அவதானித்த தனியார் பள்ளி நிர்வாகாங்கள் போராடத் துவங்கி விட்டது. யாருக்கும் போராட்ட உணர்வு வந்து விடக்கூடடாது என்பதற்காகவும். பொது மக்கள் யாரும் தவறுகளைச் சுட்டிக்காட்டக்கூடாது என்பதற்காவும் தான்.


எருது எளச்சா, நரி  மாமன் மச்சான் உறவு கொண்டாடுமாம்