குழந்தையாக்குபவள்.

பதினைந்தாம் தேதி மின்சாரக் கட்டணம் செலுத்துகிற கூட்டம் போல எந்த நாளும் அமலி துமளிப்படும் வங்கிக்கிளை. சமாளிக்க ஒரே ஒரு பெண் ஊழியர் மட்டும் அல்லாடுகிற இடம். வருகிற ஐம்பது பேரும் ஒரே நேரத்தில் பணம் செலுத்தி அல்லது வாங்கி வெளியேறுகிற அவசரம் இருக்கும்.அதன் பொருட்டு பல வாய்த்தகராறு வரும்.சிப்பந்திகளோடு யாரும் சண்டையிட்டால் மேலாளராகப்பட்டவர் ஏறெடுத்தும் பார்க்க மாட்டார்.அதே நேரம் மேலாளரை யாரும் குத்தம் சொன்னால் 'நீங்கள்ளாம் இருந்து என்ன பிரயோசனம்' என்று செய்த வேலையைப் பாராட்டாமல் செய்யாத சின்ன சின்ன விடுதல்களுக்காக குய்யோமுறைய்யோ என்று கத்துவார். அதுக்குத்தான் சம்பளம் அளப்பதாக அசையாத நம்பிக்கை அவருக்குண்டு.

வேலை நெருக்கடி.வாடிக்கையாளர் நச்சரிப்பு எல்லாவற்றையும் இலகுவாக்கிக்கொள்ள முடியும்.அதற்கு பல உபாயங்கள் உண்டு. கோபப்படாத பதில்.சின்ன சின்ன விசாரிப்புகள்.நாங்களும் உங்க வீட்டு ஆட்கள் தான் என்கிற உரிமையை நீட்டுவது பல நேரம் பலனளிக்கும்.அல்லது தேவதை சூரியா வந்ததுபோல யாரவது பிரசன்னமானால் இறுக்கம் தளர்ந்து சிரிப்பு மேளமடிக்கும்.ஆனால் உடனிருந்து கொள்ளும் டேமேஜர்களைத்தான் சமாளிப்பது கஷ்டம்.

சூரியா. முதலில் வரும்போது எனக்கு விசித்திரமாக இருந்தது.குற்றாலத்திலிருந்து பூச்செடிகள் கொண்டுவருவார்கள்அதில் ஒரு சாண் உயரமுள்ள ரோஜாச்செடியில் அழகான பட்டுரோஜாப்பூ பூத்திருக்கும் இல்லையா.? அதைப்பார்த்த உணர்விருந்தது சூரியாவைப்பார்க்க. மூன்றரை அடியிலிருந்து நாலடிக்குள் தான் உயரம் இருப்பாள்.ஐந்து படிக்கிற சிறுமியின் உயரம்.ஆனால் ஒரு இருபது வயது குமரியின் அடையாளங்கள்.ஒரு அரை மினியேச்சர் மாதிரி.சேமிப்புக் கணக்கு ஒன்று ஆரம்பிக்கவேண்டு மென்றாள். வயதென்ன வெனக்கேட்டேன்.

'ஆ...ங் எனக்கு இருபது வயசு.சின்னபிள்ளண்னு நெனச்சீங்களா?'

ரைம் சொல்லுகிற மாதிரியே இருந்தது.
'கணக்கு எதுக்கு'


'செக்கு வரும் அத மாத்தனுமில்ல,நா கோயம்முத்தூர் பக்கம் மில்லுல வேல பாத்தேன். சுமங்கலித்திட்டத்துல.
எல்லாம் பிடிச்சது போக 27 ஆயிரம் ரூபா வரும்'.
'27 ஆயிராமா அத வச்சு என்னசெய்வே'
'ஒங்களுக்கு சுமங்கலித்திட்டமுன்னா என்னான்னே தெரியாதா,அந்த பணத்த வச்சி நகை எடுக்கணும்,அவெ வந்து பத்துப் போடு இருபது போடுன்னு கேப்பாண்ல'
'யாரு ஒங்க தம்பியா'
'சார் கேலி பண்ணாதிக. புருஷங்காரன்'
இப்படி அவள் சொன்னதும் கிளை முழுக்க சிரித்தது. சிடுசிடு சிங்காரம் மேனேஜரும் அவரோடு மல்லுக்கட்டிய கடா மீசைப்பார்ட்டியும் கூட.
யாரும் நகரவில்லை யாரும் அவசரப்படுத்தவும் இல்லை.ரேசன் கார்டு,அடையாள அட்டைகளின் நகலெடுக்கப்போன அவளது சித்தி ஓடிவந்தார்.

'என்ன....இங்கெயும் வந்து வில்லடி வச்சுட்டயா'.

சித்தியும் கூட அதே மாதிரி,தில்லானா மோகனாம்பாள் மனோரமா மாதிரி இழுத்து இழுத்து பேசினார்.

'சும்மா கெட நா பேசுனா மில்லில மேனேஜரு,சூப்பர்வைசர் எல்லாரும் கூட்டமாவந்து கேட்டு ரசிப்பாங்க தெரியுமா'

என்று சொன்னாள்.தொடர்ந்து

'சார் இது எங்கம்மா இல்ல சித்தி,அம்ம கூடப்பொறந்தது,சத்துணவுல ஆயா வேல பாக்காங்க'
'சாப்பாடு போட்ற ஆயா இப்படி வந்துட்டா பிள்ளைக பசியல துடிக்காதா,
'சா...ர் பண்ணெண்டு மணிக்கே போட்டாச்சு தெரியும்..மா'
'ஆமா என்ன கொழம்பு'
'சாம்பாரு'
'கூட்டு'
'முட்டை'
'கலைஞர் முட்டயா  செரி ஒரு நாளைக்கு பத்து முட்ட கெடைக்குமா ஒங்களுக்கு'
'சத்துணவு டீச்சர்,எட்மாஸ்டர் எடுத்துக்கிட்டு மிச்சந்தா தருவாக,எங்களுக்கு அஞ்சி'
அதுக்குள்ள அவளது சித்தி இடைமறித்து
' லூசு லூசு இதெல்லாம் யாருசொல்லச்சொன்னா' 
 அதட்டினாள்

'ஒங்களுக்கு வேணுமா '
'அஞ்சு முட்ட ஒங்களுக்கே காணாதே'
'ஐயய்யோ ஒங்களுக்கு தெரியாதா நாங்க சைவப்பிள்ள சாப்பிட மாட்டோ ம்,ஆனா நாஞ்சாப்பிடுவே'
'இவ்ளோ வெவரமான பொண்ணு படிச்சிருக்கலாமில்ல தாயி'
 என்றேன்.

'சார் நா ப்ளஸ்டூ படிச்சே,
'அப்றம்'
'ஸ்கூல் ஆரம்பிச்சதுமே நிப்பாட்டிட்டு கோயமுத்தூர் போயிட்டேன்'
'எதுக்கு'
'அப்பா செத்துப் போச்சில்ல ஒங்களுக்குத்தெரியாதா'

என்று அதே தொணியில் சிரிப்புமாறாமல் சொன்னாள்.
கிளை மொத்தமும் உறைந்து போனது.அதற்குப்பிறகு அவள் ஏதேதொ சொல்லிக்கொண்டே இருந்தாள். யாரும் சிரிக்கவில்லை.அடுத்த முறை வரும்போது நேராக கேஷ் கவுண்டருக்கு போய் எட்டிப்பார்த்து விட்டு சோர்ந்து போய் வந்தாள்.என்னைத் தேடியிருக்க வெண்டும். அப்புறம் வெளியே இருந்ததைக்கண்டு பிடித்து


'இந்தார்க்காருல்ல'

என்றாள்.சம்பள நாளை விடச்சந்தோஷமாக இருந்தது.