தீவுகளை இணைக்கும் பாலம்

வீடுகட்டிக் குடிவந்து ஒரு வருடம் ஆகியிருந்தது.கொல்லையில் வைத்த கறிவேப்பிலைச்செடி அந்தக் களிமண்ணிலிருந்து எழுந்துவரமுடியாமல் திணறிக்கொண்டிருந்தது. 'வச்சு ஒருவருஷமாகப்போகுது ரெண்டு இணுக்கு கூட விடமாட்டீங்குதே என்னங்க வேர்பிடிக்கலையோ' என்றாள். பத்து வருஷமாச்சு எனக்கே இந்த நகரத்தோடு ஒட்டமுடியவில்லை.இது ஊரிலிருந்து கொண்டுவந்தது.சின்ன முணியாண்டி சொல்லிக்கொண்டே தெருவில் கிடந்த மாட்டுச் சாணத்தை எடுத்துவந்து செடியின் தூருக்கடியில் போட்டான்.எரிவாயு அடுப்பு,கறிக்கோழி ,வேத்தாள் வந்தா உட்கார தனி அறை,ரிமோட்டில் இயங்கும் தொலைக்காட்சிப் பெட்டி,உள்ளூர் மெற்றிக்குலேசனில் பிள்ளைகள் படிப்பு,கண்ணைப்பறிக்காத கலரில் உடுப்புகள் என சுற்றுப்புறங்களை எல்லாம் பூசியபின்னும் இன்னும் உள்வீடு
கிராமத்து மண்சுவர் தேடியபடியே அலைகிறது.அந்த மத்தியதரக் குடியிருப்பில் இறுக்கிக்கட்டினாலும் மேக்க பாத்து இழுத்துக்கொண்டு ஓடுகிறது மனசு.

சனி ஞாயிறுகளில் வீட்டுக்கு வரும் அய்யாவை கட்டிலில் படுக்கச்சொன்னால் ஒரு போர்வையும் தலகாணியும் எடுத்துக்கொண்டு மெத்துக்குப்போய் விடுகிறார். அல்லது தாவாரத்திலே படுக்கிறார்.சுகமில்லாத ரெண்டு நாளில் இருநூறுதரம் ஊரைப்பற்றியே பேசுகிறார்.காட்டுப்பக்கம் போய் தும்பையும் துளசியும் பிடுங்கிக்கொண்டு வந்து கஷாயம் போட்டுக் குடிக்கிறார். வாங்கிய மாத்திரைகளை சாத்துரிலேயே போட்டுவிட்டு காய்ச்ச குறைவதற்குள் பஸ் ஏறிப்போய்விடுகிறார்.இப்படிக் கட்டுத்தறி அறுத்துக்கொண்டு போகும் சிலாக்கியம் அவரைப்போலவே நகரத்தில் பிறந்த குழந்தைகளுக்கும் வாய்த்து விடுகிறது. ஊருக்குப்போனால் மின்விசிறி தேடுதும், பம்புசெட்டுக்குப் போனால் வாய்க்காத் தண்ணீரில் குளிப்பதுவுமாக, விலகி இருத்தல் அவர்களின் வாடிக்கையாகிப்போகிறது.இந்த இரண்டுக்கும் நடுவில் இழுபடுகிற சின்ன முணியாண்டிக்கு தொலைத் தொடர்புத்துறையில் எழுத்தர் வேலை.

'மொதல்ல அதிகாரிகளுக்கு முன்னாடி இப்படி நெஞ்ச நிமித்திக்கிட்டு நிக்கக்கூடாது,அதப்படிச்சுக்கோ. அப்புறம்வேலையைப் படிச்சுக்கலாம்' என்று சொன்ன ராமநாதனை என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை.பத்துமணிக்கு ஆபீஸுன்னா பத்து நிமிஷத்துக்கு முன்னாடியே சீட்ல இருக்கணும்.அதிகாரி வந்தால் எழுந்திரிச்சு வணக்கம் சொல்லணும்.சரியா அஞ்சடிச்சதும் சீட்ட விட்டுப்போகக்கூடாது. வேல முடிஞ்சிருந்தாலும் ஒன் அவர் போக்கு காட்டிட்டு ஆறு மணிக்கு கிளம்பணும். பொளைக்கத்தெரியாத பிள்ளையார்க்கியே'. இது பொழப்பா. 'அதிகாரி தப்பா செஞ்சாலும் சொன்னாலும் சரின்னுட்டு அப்புறம் பத்து நிமிஷம் கழிச்சு பணிவா எனக்கு இப்படி ஒரு சந்தேகம் இருக்குன்னுதான் சொல்லணும்'. என்று அடுக்கிக்
கொண்டே போனான்.அலுவலக விதிமுறைகளிலும்,வேலைப் பிரிவினையிலும் இதெங்கும் சொல்லப்படவே இல்லையே என்றான் முணியாண்டி.'இது சரிப்படாது தம்பி'சலித்துக்கொண்டான் ராமநாதன்.

அவனது ஊரில் ஐநூறு தலக்கட்டில் இதே போல ஒரே ஒரு ஆள் இருந்தார். தாடிக்காரப் பெருமாளு. அவர்தான் ஆயிரம் நொறநாட்டியம் பேசுவார்.
சுற்றுச்சுவர்  இல்லாத தண்ணிக் கிணற்றில் வெள்ளத்தாயி தவறி விழுந்ததும் தெக்குத்தெரு சுப்பன் குதிச்சு தூக்கிட்டு வந்தார்.வெள்ளத்தாயோட உயிர் பற்றிக் கவலைப்படாமல் சுப்பன் விழுந்து குடிதண்ணி கெட்டுப்போசேன்னு வியாக்யானம் பண்ணியவர்.வெனயம் புடிச்ச மனுஷன் என்று ஊரே சொல்லும். இங்கே அதற்குப்பெயர் கன்னிங்.இந்த நகரம் முழுக்க தாடிக்கரப் பெருமாளு தான் அதிகம்.

ஒருநாள் நடு இரவில் தெருவில் ஒரு பலத்த சத்தம் கேட்டது எழுந்து ஓடிப்போய்க் கதவைத்திறந்து பார்த்தான்.பாட்டு டீச்சர் வீட்டில் திருடர்கள் வந்து கதவைத்திறக்கச் சொல்லி மிரட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். விசிலடித்து சத்தம் போட்டு போலீஸ் போலீசெனக் கத்தி,கையில் ஒரு கம்பெடுத்துக் கொண்டு நெருங்கினான்.தெரு முழித்துவிடும் அபாயம் உணர்ந்த திருடர்கள் ஓடிப்போனார்கள்.அவ்வளவு சத்தம் கேட்ட பிறகும் யார் வீட்டுக்கதவும் திறக்கவில்லை என்பது நூதனமாகத் தெரிந்தது இவனுக்கு.காலையில் பக்கத்து வீட்டு நண்பர் ஒருவர் கூப்பிட்டு'சத்தம் வந்தா உடனே ஜன்னலைத் திறந்துதான் பாக்கனும் சார்,இல்லே அந்த வீடு தெறக்கலேன்னு ஒங்கவீட்டுக்குள்ளே நுழைஞ்சிட்டா'

'நுழைஞ்சா டீவிப்பெட்டி இருக்கு அதைத் தூக்கிக்கிட்டு போயிறுவான்,அதும் கூட ரிப்பேராகி ஒரு வருஷமாச்சு,செரி ஒங்க வீட்டுக்குள்ள புகுந்தாலும் இதே விதிதானா ' முனியாண்டி சொன்னதும் 'அப்ப நா வர்ரேன் சார் ' என்று இடத்தைக் காலிபண்ணினார்.ஒவ்வொரு வீடும் தனித்தனித் தீவாகித் தெரியும்.குழம்பு, துவையல்,ரசம்,பண்டங்கள் அந்தத்ந்த வீட்டுக்குள்ளேயே உற்பத்தியாகி அங்கேயே அழிந்துபோவதும் அல்லது அழுகிப்போவதுமான் துர்ப்பாக்கியம் நிரைந்தது இந்த குடியிருப்புக்கள் என்றுதான் நினைத்துக்கொண்டிருந்தான் முனியாண்டி.

காய்ச்சலோடு கிடந்த இன்னாசிமுத்து வாத்தியாரை துளசிச்செடியோடு மொத்தமாய் பார்க்கப்போன அந்த ரிடையர்டான கூட்டத்தைப் பார்க்கும் வரை.