நேற்று போல் இன்று இல்லை.

இரண்டு நாட்களாகப் பெரு மழை.முந்தாநாள் இரவு ஒன்பது மணிக்குத்துவங்கிய மழை குளிரையும் தவளைசத்தத்தையும் கொண்டுவந்தது.கூடவே பழைய்ய நினைவுகளையும்.ஒரே திசையில் உதித்தாலும் சூரியன் ஒவ்வொரு நாளும் புதிது புதிதாய்த் தெரிகிறான். இருப்பினும் பழய்ய நட்களின் நிறங்களையும்,வாசத்தயியும் உள்வைத்துக்கொண்டே விடிகிறது.அதுபோலவே மழையும்.எனக்கு மழைபார்க்கும்போதெல்லாம் தவறாது ரெண்டு நிகழ்வுகள் நிழலாடும்.ஒன்று பால்ய காலத்து மழை நாள்.இன்னொன்று பருவகாலத்து மழைநாள்.

தாத்தாவுக்கும் அய்யாவுக்கும் ஆகாது.அவர் திமுகவென்றால் இவர் அதிமுக.அது வேண்டாம் ஒரே குட்டையில் ஊறிய.அவர் மத்திய அரசென்றால் இவர் அருந்ததிராய்.ரெண்டு பேரும் பக்கத்தில் பக்கத்தில் நின்று ஒரு புகைப்படம் கூட்ட எடுத்ததில்லை.ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொள்வது கிடையாது.பார்த்தால் சண்டையில்லாமல் முடியாது.ஆரம்பிச்சுட்டாங்கப்பா என்று சொல்லிவிட்டு பம்பரக்கட்டையைத்துக்கிகொண்டு ஓடிவிடுவதுதான் அப்போதைய புரிதலாக இருந்தது.ஆனால் அந்த ஐப்பசி மழைநாளில் சண்டை முற்றி வீடுக்குள் இருந்த சட்டி பானைகளைத்தூக்கி எறிந்தார் தாத்தா.ரோஷத்தோடு என்னைத் தரதர என இழுத்துக்கொண்டு கிளம்பினாள் அம்மா.கையை உதறிக்கொண்டு புத்தகப்பையை எடுக்க வீட்டுக்குள் போனேன். என்னைக் கட்டிப்பிடித்துக் கொண்டு அழுத பாட்டியின் கண்ணீர் இன்னும் உடம்பிலிருந்து போகவில்லை.

ஒரு குட்டிச்சாக்கோடு ஊரெல்லைக்கு வந்தாகிவிட்டது.எங்காவது கண்காணாத இடத்துக்கு போவது என்கிற அம்மாவின் உறுதியை.என் கண்ணீரும் புத்தகப்பையும் தான் குழைத்துப்போட்டது.நான் சொன்ன இரண்டு காரணங்களுக்குப்பின்னாடி எனது நண்பர்கள் ஒளிந்திருந்தார்கள் என்பது நிஜம்.நெடுநேரம் நடுரோட்டில் நின்றுகொண்டிருந்தோம். எங்களை ஆற்றுப்படுத்தி பூட்டிக்கிடந்த கூரை வீட்டுச்சாவியைக் கொடுத்து இருக்க வைத்துவிட்டுப்போணாள் பூர்ணம்மாக் கெழவி. ஒண்டிக்கட்டையான அவளது மகன்கடன் தொல்லையில் ஓடிப்போனப்பிறகு வெறும் வீட்டை காத்துக்கிடந்தாள்.

இரவு எட்டு ஒன்பது மணியிருக்கும் பசி வயிறு முழுக்க பம்பரம் விளையாடியது.அம்மா குத்துக்காலிட்டு உட்கர்ந்து
ஒரு தீக்குச்சியால் தரையைக் கிளறிக்கொண்டிருந்தாள்.நான் ஒழுகிய கூரையின் தண்ணீரை வெங்கலக் கும்பாவில் பிடித்துக்கொண்டிருந்தேன்.  சொட்டு விழுகிற தண்ணீருக்கு அதிரும் வெங்கல ஓசைக்கென்ன தெரியும் பசியைப்பற்றி. சாக்குக்கோணியை மூடிக்கொண்டு ஒரு உருவம் வீட்டுக்குள் வந்தது தங்கராசு.ஒரு தூக்குச்சட்டியில் ரசஞ்சோறும், ஒரு மஞ்சப் பையில் நிலக்கடலையும் கொண்டுவந்து கொடுத்தான்.'நல்லவேளை நீ போயி ருவியோன்னு நெனச்சேன்'என்று சொன்ன அவன் கண்களின் கள்ளங் கபடமற்ற வாஞ்சை மட்டும் பிரகாசமாகத் தெரிந்தது.

கண்டுபிடித்துவிட்டாள் அம்மா. கடலை அவன் கொண்டுவந்தது.சோறு பாட்டி கொடுத்துவிட்டதென்று.அந்த இரவை கடலை வறுத்துத்தின்றே கழித்தோம்.அய்யா காலையில் எங்கோ போனவர் கொஞ்சம் பணத்தோடு வந்தார். சமையல் நடந்தது பசிக்கிற நேரம் மண்சட்டியில் சோறுபோட்டாள் அம்மா. வெங்கலக்கும்பாவை எங்கே என்று கேட்டேன்.'அதுதான் நீ திங்கிற சோறு' என்றாள் அம்மா.

இதோ இன்றும் மழை .நடு இரவு வரை பெய்திருக்கவேண்டும். என்னவெனத் தெரியவில்லை திடுமென நான்காம் சாமத்தில் முழித்துக்கொண்டேன்.  மழைநாளின் ஈரத்தை சுடச்சுடக் கொண்டாடிய வறுத்த கடலை.அம்மாவின் அழுதுவீங்கிய முகம்.தங்கராசுவின் கண்ணிலிருந்த வந்த கதிர்வீச்சு இவை யெல்லாம் சுழன்ரடித்தது.உட்கார்ந்து தேடினேன்.எதும் தட்டுப்படவில்லை. தங்கராசு கனவில் வந்திருக்கவேண்டும்.