பிசிராந்தையையும் ஆண்டாளையும் விட.

கடல் மணலில் தொலைந்த
குண்டூசி  போல
காணாமல் போயிருந்தாள்
வனப்பேச்சி.

குறுக்கும் நெடுக்கும்
அலையும் அன்றாடங்களில்
அமிழ்ந்து போனது அவளின்
உருவமும் நினைவுகளும்.

பொங்கலும், கலவரமுமாக
நல்ல சினிமாவும்,
செல்லமுத்து பொறணியுமாக
பொழுதுகள் கறைந்தது.


இரு சக்கர வாகன விபத்து
ஒருமாதம் வீட்டோ டு கட்டிபோட்டது
எழுந்து நடந்தபோது இன்னும்
கொஞ்சம் மாறிப்போயிருந்தது.

ஒரு முன்மாலையில்
மரங்களில் கூவும் பட்சிகளோடு
சளச்சளச்சத்தம் கேட்டது
வந்தாள் வனப்பேச்சி.

வேலியும் கஞ்சாவும் கூட
வளரும் பூமியில
மனுசரு பொழைக்கவா
எடமில்ல எங்கேயோ கெடக்கேன்.

கீழ உழுந்திட்டிகாளாமில்ல
எனக்கேட்டுவிட்டு
சூதானமா இருங்க
சொல்லிவிட்டுப்போனாள்.

கடல் மணலோ ஆழ்கடலோ
நினைவுகள் அழிவதில்லை.