விலங்குகள் கூடப் புனிதமானது, இங்கே மனிதன் மட்டும் தீட்டாக்கப்பட்டவன்

"உருவங்களை வரைவது தமது மார்க்கத்திற்கு எதிரானது என இஸ்லாமிய அடிப்படை வாதிகளும்,அவரது ஓவியங்கள் தமது மதத்தை இழிவு படுத்துகின்றன என்று இந்து அடிப்படைவாதிகளும் ஒரு சேர விரட்டிவிட்ட ஒரு மகாக்கலைஞனை மீளக் குடியமர்த்த வேண்டி ஜனநாயக அமைப்புகள் நெருக்கடி கொடுக்கிறது.95 வயதாகிவிட்ட அவர் இனி நாடு  திரும்புவதா யிருந்தால் கூட இங்கு வந்து சாவதற்காகத்தான் இருக்க முடியும் என்று அவரது நண்பர் ஒருவர் மனம் வெதும்பிச் சொல்லியிருக்கிறார்.பிறந்த பூமியில் தான் உயிர்விடுவேன் என்று அடம்பிடித்து திரும்புமளவுக்கு இந்த நாடு எப்போதாவது அவரை கௌரவமாக நடத்தியிருக்கிறதா ?வேண்டாம் ஹுஸைன் நீங்கள் நிம்மதியாகக் கத்தாரிலேயே இருந்து விடுங்கள்."

'புதுவிசை' ( ஜன-மார்ச் 2010 ) தலையங்கம்.இப்படி அங்கலாய்க்கிறது.

அப்படித்தான் மறத்திக்கிழவியின் கோபமும் ஒருநாள் வீட்டுக்கு வந்த மூத்த மருமகளை அத்துக்கிட்டுப் போயிரு என்று அனுப்பிவைத்தது " வாழ்நாப்பூரா இவண்ட அடிபட்டு சாகிறதப்பாக்க என்னாலயே முடியல" என்ற போது ஊரே சேர்ந்து ஆமோதித்தது.

 0

இறைச்சிக்காக மாடு, கன்று, எருமை இனங்களைக் கொன்றால் ஒரு வருடம் முதல் ஏழுவருடம் கடுங்காவல் தண்டனை விதிக்கப்படும் என்னும் சட்ட மசோதா கர்நாடக சட்டமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்டிருக்கிறது. உலக புலால் உன்கிற  மக்கட் தொகையில் 90 சதவீத மக்கள் உண்பது மாட்டிறைச்சி என்பதைப் புள்ளி விபரம் சொல்லுகிறது.

கடலோரம் வாழ்பவர்கள் மீன் தின்பதும்,மலையில் வசிப்பவர்கள் கிழங்கு தின்று தேநீர் குடிப்பதுவும்,பாலைவனங்களில் வாழ்பவர்கள் ஒட்டகப்பால் குடிப்பதுவும்,வட மாநிலத்தவர்கள் சப்பாத்தியை உருட்டுவதுமானது அவரவர் உணவுமுறை. அப்படிப்பட்ட பூகோள ரீதியான வேற்றுமைகளை பெருமையாகக் கொண்டதிந்த இந்தியா.'நண்டு திங்கிற ஊருக்கு போனால் நடுத்துண்டு நமக்குன்னு பங்குவாங்கித் திங்கணும்' என்பது உழைக்கிற ஜனங்களின் பழமொழி.பெரும் காடுகளும்,மலைகளும் நிறைந்த இந்த பூமியின் விலங்கு மாமிசங்கள் அவரவர் தேவை, வசதி, அடிப்படையில் புழக்கத்திலிருக்கிறது.

நூத்திப் பத்துக் கோடிப்பேருக்கும் பச்சரிசியும் பருப்பும் நெய்யும் விநியோகிக்க ஆட்சியாளர்களால் மட்டுமல்ல கடவுளாலும் முடியாது என்பதை இந்த வெறியர்கள் புரிந்துகொள்ள முடியாவிட்டாலும் வெகு மக்கள் புரிந்து கொள்வார்கள்.இந்த உலகத்தை சைவ பூமியாக அறிவித்து விட்டால் என்ன நடக்கும் என்கிற கேள்விக்கு மனிதர்கள் நிற்க இடமில்லாமல் விலங்குகள் பெருகிப்போகும் என்று மதன் கேள்வி பதிலில் சொல்லியிருப்பது வெறும் விகடமில்லை.ஆடுமாடு கோழிகளை கோவிலில் பலி கொடுக்கக் கூடாதென்கிற சட்டம் தமிழகத்தில் வந்தது. பின்னர் ஒரு ஒட்டுமொத்த எதிர்ப்பையும் சந்தித்து பின்வாங்கப்பட்டது .கர்நாடகத்தில் இயற்றப்பட்ட இந்தச் சட்டத்தை ஒப்பிடும் போது அது கூடப் பரவாயில்லை என்றாகிவிடும் போலிருக்கிறது.

தனக்கு, தன் மக்களுக்கு ,உணவாகிற அத்துனையும் கொடுக்கிற பூமியை வணங்குகிற  நடைமுறை உலகமெங்கும் வியாபித்திருக்கிறது.விளைந்த காடுகளில் செருப்புப் போட்டு நடக்கக் கூடாதென்று அதற்கு மரியாதை செலுத்துகிற  கட்டுப்பாடும் கூட இன்னும் புழக்கத்திலிருக்கிறது.அதைப்புரிந்து கொண்டு உலக சமூகம் உற்சாகமாகக் கொண்டாடுகிறது. அதற்காக அந்த மண்ணில் விளைந்த எதையும் தின்னக் கூடாதென்கிற முட்டாள் ஐதீகத்தை
எந்த தேசத்திலும்  கேட்டதில்லை.பக்தியோடு தனக்கு முன்னால் படைக் கப்படுபவை நெய்ப் பொங்கலாக இருந்தால் மட்டும் சாப்பிடுவேன், அது கிடாக்கறியாக இருந்தால் ஒதுக்கிவிடுவேன் எனக் கடவுள் ஒருபோதும் பாரபட்சம் பார்ப்பதில்லை.அவர் சாப்பிடுவார் என்று தெரிந்தால் படையல் வைக்கிற சாங்கியம் எப்போதோ இல்லாமல் போயிருக்கும்.

தனக்குப் பிடிக்காதவற்றை இருக்கவிடக் கூடாது என்கிற பாசிசத்தை மதமென்று சொன்னால் அதை சமூகம் பெருக்குமாத்தை வைத்து ஒதுக்கிப் போட்டுவிடும்.அதே விதிதான் சட்டம், ஆட்சி, அரசியலுக்கும், பொருந்தும்.
ஆனால் இப்போது மக்களால் மக்களுக்காக என்கிற கோஷம் மழுங்கிபோய் கடவுளின் பெயரால் வழிபாட்டுரிமை,காதலிக்கும் உரிமை,பண்பாட்டு உரிமை,கலை இலக்கிய வெளிப்பட்டு உரிமைகள் மீது கைவைத்துக் கடைசியில் அப்பாவிச் சனங்களின் சோத்துச்சட்டியில் கை வைத்திருக்கிறது.

ஆந்திர பெண் எழுத்தாளர்  தோழர் சஜுலா கௌரியின் 'மண்ணுபூவா' என்கிற நாவலுக்கு அந்த அரசு பல விருதுகள் கொடுத்திருக்கிறது.அந்த நாவல் ஆந்திராவின் கடைக்கோடி மக்களின் வறுமையைச் சொல்லுகிற நாவல்.தன் இளம் வயதில் பலநாள் பட்டினியை குளத்துக்கறையில் கிடக்கும் களி மண்ணைக் கொண்டு சரிக்கட்டிய அவலம் தான் "மண்ணுபூவா".கல்தரையில் சாதமிட்டு மண்சோறு சப்பிடுகிற வழிபாட்டுமுறை இருக்கிற இந்த தேசத்தில் அவள் மண்ணையே சோறாகச் சாப்பிட்ட கதை. வடிகட்டி கல் நீக்கிச் சாப்பிட்டது இந்த தேசத்து மண் என்பதால்  ஒருவேளை அதையும் அரசியலாக்கலாம். கொஞ்ச நாட்களுக்கு முன் தஞ்சையில் புஞ்சைகள் வரண்டு போனதும்.வறட்சியை, வறட்சியால் வந்த பசியைப், போக்க அங்கிருக்கிற ஜனங்கள் எலிக்கறி தின்றதையும் உலகம் அறியும்.எலியும் கூட சாதாரணமானதல்ல அதற்கு பிள்ளையாரின் வாகனம் என்கிற பெருமை இருக்கிறது.ஆனால் இந்த தேசத்து கடைக்கோடி மக்களுக்கு என்ன இருக்கிறது. பாம்பைத் தெய்வமாக வழிபடுகிற இதே தேசத்தில், அஸ்ஸாமில் போகிற வழியில் மலைப் பாம்பைக் கண்டால் பிடித்துச் சமைத்துச் சாப்பிட்டு விட்டுத்தான் பயணத்தைத் தொடருவார்களாம்.

இதே ரீதியில் போனால் சக்கரைச்சத்து உள்ள சட்டமன்ற உறுப்பினர்கள் அறு திப் பெரும்பான்மையாக இருந்தால் சீனியையும்,அரிசியையும் சாப்பிடக் கூடாதென்று சட்டம் கொண்டுவரலாம்.இதே ரீதியில் போனால் சந்நியாசிகள் அதிகாமாக இருக்கும் சட்டமன்றத்தில் கல்யாணம் பண்ணுகிறவர்களுக்கு சிரச்சேதமும்,நித்யானந்தாவுக்கு தங்கப்பதக்கமும் வழங்குகிற சட்டம் இயற்றலாம். இதே ரீதியில் போனால் சிகப்புச்சட்டை அணிந்தவர்களை ரயிலேறக்கூடாதென்று மம்தாவும்,பூக்களால் மாலை தொடுக்கக்கூடாதென்று மாயாவதியும்,சட்டம் கொண்டுவரலாம்.

இந்தக் களேபரங்களின் கூச்சலில் சத்தமில்லாமல்  அந்நிய முதலீடுகள், அணு ஆயுதப் பரவல், ஆட்குறைப்பு, கோக் பெப்சி  குர்குரே,தொடங்கி  கூடங்குளம்  அணு மின்  நிலையம் வரை நடுக்கூடத்தில் வந்து உட்கார்ந்து கொள்ளும் உலக மயமாக.அதை எதிர்க்கிற சக்தியை மட்டும் ஆண்டவன் ஒருபோதும் கொடுக்கப் போவதில்லை.